O evin içi de dışı gibi güzeldi. Çok sade bir şekilde döşenmişti. O kadar güzel bir şekilde döşenmişti ki görenlerin içini huzur kaplıyordu.
Salih, içerinin güzelliğine bakarken Ayşe ona:
‘Salih abi, seni görmek beni o kadar mutlu etti ki bir bilsen’ dedi yılların verdiği hasretle ‘abi, seni görünce bir anda geçmişe gittim sanki. Sizin bahçenizde saklambaç oynadığımız günler aklıma geldi’ dedi.
Salih, onun sözlerinden sonra gülümseyerek:
‘Evet, sahi o ağacın üzerinden nasıl kurtulmuştun? Yılların verdiği yorgunlukla unutmuşum’ dedi kafasını kaşıyarak.
‘Abi, o gün beni arayıp bulamayınca büyüklerimize haber vermişsiniz. Büyüklerimiz benim kaybolduğumu duyunca telaşlanıp onlarda sizinle beraber beni aramışlar. Sonunda akşama doğru beni bulmuştunuz ama ağacın tepesinden indirmek ne mümkün. Kendi çabalarınızla indirmek mümkün olmayınca itfaiyeyi çağırmıştınız ve sonuçta beni oradan aşağıya indirmiştiniz’ dedi Ayşe, gülerek.
Salih, Ayşe’yi dinleyince o da gülerek ona:
‘Evet, şimdi hatırladım. İtfaiye seni oradan kurtarınca korkudan yüzün bembeyaz kesilmişti. Ağlamak istiyordun ama ağlayamıyordun. Biz, senin korktuğunu anlayınca korkunu gidermek için sana sarılmıştık’
‘Evet, abi bende hatırladım. Siz bana sarılınca korkum bir anda geçmişti. Ondan sonra da bir daha o ağacın yanına bile yaklaşmamıştım’ dedi Ayşe gülümseyerek.
Onlar konuşurken Salih’in telefonu çaldı. Arayan Türkan’dı. Onun aradığını görünce Ayşe’ye ‘Türkan arıyor’ deyip telefonu açtı ve alo dedi.
Telefonda onun dedikleri karşısında yüzü kıpkırmızı kesildi. Ağzından sadece ‘Büşra’ diyebildi.
Yaşlı adam ve Ayşe, onun yüzünün birdenbire değiştiğini görünce birbirlerine baktılar ve daha sonra ne oluyor dercesine Salih’in yüzüne baktılar.
Salih, onlara hiçbir şey demeden hızlıca oradan uzaklaştı.
********
Türkan, aldığı bir haber üzerine bir hışımla holdingden çıktı. Aldığı haber kendisini bayağı üzmüştü. Bu yüzden yol boyu arabanın içinde ağladı durdu. Şimdi ne diyecekti Salih abisine, onu koruyamadığı için. Ya ona bir şey olursa, o zaman nasıl yüzüne bakardı.
Bu düşüncelerle hastaneye vardı. Kayıt odasında Büşra’nın nerede olduğunu sordu. Oradaki görevli ameliyatta olduğunu söyleyince doğruca oraya gitti. Ameliyathanenin oraya geldiğinde telefonunu eline aldı. Bir müddet ne diyeceğini kafasında tarttıktan sonra telefonu açtı.
Salih, telefonda duyduğu haberden dolayı adeta dünyası başına yıkılmıştı. Arabasını deli gibi sürüyordu. Öyle sürüyordu ki kaza yapması muhtemeldi. Neyse ki hastaneye ulaşması çok sürmemişti.
O da tıpkı Türkan gibi kayıt odasında Büşra’nın ne durumda olduğunu sordu. Oradaki görevli ameliyatta olduğunu söyleyince koşarak oraya gitti.
Büşra, hastaneye geldiğinde ağır yaralıydı. Kan kaybetmişti ve nabzı gittikçe düşüyordu. Bu yüzden acilen ameliyata alındı. Hastaneye getirildiğinde aşırı kan kaybettiği için acilen kan verilmesi gerekiyordu. Yalnız kanı zor bulunan kanlardandı. Bu yüzden kan aramalarına rağmen bir türlü bulamıyorlardı.
Onlar ameliyathanenin önüne gelip bekleşirken hemşire ameliyathaneden üzgün bir şekilde çıktı. Onun üzgün halini gören Türkan ve Salih, endişe içerisinde etrafını sardılar.
Salih, ağlamaklı bir ifadeyle:
‘Ne oldu hemşire hanım? Yoksa ona bir şey mi oldu?’ dedi endişe içerisinde.
‘Söyleyin hemşire hanım, Büşra’ya ne oldu?’ dedi Türkan, gözleri dolu bir halde.
Hemşire hanım, onları sözleri üzerine:
‘Lütfen sakin olun? Ona bir şey olmadı. Yalnız acil kan bulmamız lazım. Kan bulunmazsa hastayı her an kaybedebiliriz’
Türkan, söze karışarak:
‘Hemşire hanım onun kan gurubunu söyleyin hemen bulalım. Bakarsınız bizim kanımız da uyabilir’
‘Onun kan gurubu zor bulunan kanlardan, yani 0 rh pozitif. Bu kanı acilen bulmanız lazım’ dedi hemşire.
Tags: aşk
