1. BÖLÜM
Bir nefes alıp vermek misali hayat. Nerede nefes aldığını ve nerede artık nefes almak istemediğini öğretiyor. Ben de şimdi nefes alamadığım bu dünyadan gidiyordum. Bedenim uçurumdan denize düşüyor gibiydi ama bir türlü denize ulaşamıyordum. Çok küçükken merak ederdim deniz nasıl bir şey ne kadar derin. Abim hep ben seni büyünce götüreceğim diyordu. Ama götüremedi…
Hayat, öyle bir susturdu ki hayallerimi bir daha ne hayal kurmaya mecalim kaldı ne de umudum. Ait olmadığım bu dünyada daha da fazla kalabalık etmek istemiyordum. Gidiyordum artık uzaklara çok uzaklara dönülmez yollara. Oysa güzel umutlarım vardı benim. İçi hep Kağan ile dolan dolup taşan hatta. Ama o gün beni tam hayalimden kırmıştı.
Kağan’ı hatırlamam ile uçurum birden o günü anımsattı bana.
…
06.06.2016
Adımlarımı hızlandırıp yatak odasına daldım. O kadar korkuyordum ki kalbim ağzımdaydı. Gözlerimi kapatmıştım. Çünkü çok korkuyordum. Kağan’a bir şey olma korkusu dizlerimin bağını çözmüştü. Kendime sakin ol diyip gözlerimi açtım. Ama keşke açmasaydım hatta sonsuza kadar kapatsaydım. Bazı anlar vardır ya hiç yaşamak istemezsin ben de o anlardan birindeydim. Gözlerimin gördüğü kalbimin yandığı cayır cayır yanan bir ateşte kalbim yanıyordu. Bu sabaha kadar kurmuş olduğum hayallerin hepsi bir bir buz parçası dağılıyordu önümde. Oysa bir hafta sonra ben burada olacaktım. Yutkundum…
Nefes alamadım…
Sanki birisi bütün nefesimi elimden almıştı…
Durdu…
Yine yutkundum…
Bu olamazdı…
Ben burada olamazdım…
Bizim bir hafta sonra düğünümüz vardı…
Konuşmak istedim ama olmadı. Zaman durdu elimi kalbime götürdüm çok şiddetli bir acı hissettim. Gözlerimden yanağıma süzülen yaşlar hayatın acımasız izlerini gösteriyordu bir de çok sevdiğim Kağan’ın ihanetini. Benim yatak odamda benim yatağımda Kağan…
Sendelemem ile beraber elimde tutmuş olduğum evin anahtarı zemine düştü. Tiz sesin yankılanması ile beraber Kağan’ın yanında yatan yarı çıplak kadın gözlerini açtı. Saçları yüzüne düştüğü için göremiyordum kim olduğunu. Ama birden ayağa kalkması ile ikinci bir enkaza dönüştüm. Benim masumluğum, çocukluğum, ailem , ortağım , ikizim , canım dediğim kardeşim adını bile yakıştıramadım neydi bu tezatlık kabus muydu bu gördüklerim.
Funda…
Beni gördüğünde kıpırdayamamıştı. Sadece gözleri doldu birde başını öne eğdi. Ağlama sesi ile beraber Kağan kendine geldi. Önce Fundaya sarıldı sonra ise benim olduğum tarafa baktı. Gözleri fal taşı gibi açılmış o an anladım. Arkamdan ne dolaplar döndüğünü benim ise bir piyon olduğumu bir araç olduğumu amaç olduğumu ve dün ki seni seviyorum lafını.
Kağan hemen üzerine bir şeyler giyinmeye başladı. Funda ise yanıma gelip bana dokundu. Dokunuyordu ellerini görüyordum ama hissetmiyordum. Bana birden sarıldı. Kulağıma o ana kadar dünyanın en saçma şeyini söyledi.
“Affet beni ben sevdim ”
Sevmek …
Her sevgi bir başka aşkın intikamıydı yani bunu mu anlamalıydım. Tepki vermediğimi görünce önümde diz çöktü.
“Yemin ederim senden önce sevdim ben onu. Hep kaçtım ama gidemedim anla beni ”
Benden önce sevmek…
Mazeret bu muydu ? Bacağım ile ittim onu elimde ki duvakta Fundanın kucağına düşmüştü. Kağan bütün olanları seyrediyor bir tepkide bulunmuyordu. Bağırmak çağırmak etrafı dağıtmak istiyordum. Ama yapamıyordum. Kendim dağılmıştım. Kalbim dağılmıştı. Sessizce çıktım odadan Kağan da peşimden.
“Burçak dur dinle beni bir kaza oldu”
Kağan beni durdurmaya çalıştı ama dinlemedim. Yürüdüm.
“Sana beni dinleyeceksin dedim sarhoştum ben seni seviyorum ”
Diyip sarılmaya kalktı. Bu midesizliğine daha fazla katlanamadım elimi kaldırıp çok sert bir şekilde tokat attım. Elimdeki acıya aldırmadan yürümeye devam ettim. Ama birden Kağan beni durmak için hamle yaptı. O hamlesi ile ben dengemi kaybettim.
Ve yuvarlanmaya başladım. Kağan ile Fundanın çığlıklarını duyuyordum. Ama uzaktı fiziksel hiçbir acı hissedemiyordum. Çünkü ruhsal acım daha ağır basıyordu. Son merdiven basamağında kafamı sert bir şekilde çarptım. Tanıdık bir koku burnuma doldu ve huzur bulduğum ses
“Burçak ! ”
…
Şimdiki Zaman
“Bir iki üç hadi yapabilirsin vazgeçme ”
Derinlerden uzaktan yine bir ses duyuyordum. Bu sesi daha önce duymuştum ilk geldiğim gün sahilde duymuştum bu sesi şimdi yeniden duyuyordum. Dudaklarımda bir baskı hissettim. Neler oluyordu sesler giderek karıştı. Bir kadın ağlıyordu tekrardan dudaklarımın üzerinde bir baskı hissetmem ile beraber bir nefes dudaklarımdan içeri girdi her zerremden kayıp gidiyordu nefes ve yuttuğum bütün suyu birden dışarı çıkarmama neden oldu.
“Çok şükür ” diyen yabancı kişiye baktım. Nefes nefese kalmıştım. Nefes aldıkça ciğerim yanıyordu. Üstüm başım sırılsıklamdı. Gülnur teyzem karşıda ağlıyordu ve dua ediyordu.
“Allah’ım sen onu bana bağışladın” diyip duruyordu. Ama benim gözlerim ciğerim yanıyordu. Nefes nefese kalmıştım. Gözlerimi tam açtım. Yine o yabancıyı gördüm kimdi bu aslında yabancı değildi sesi tanıdıktı.
“İyi misin ” dedi bana karanlıkta gördüğüm tek şey koyu kahverengi gözleri oldu benden bir cevap bekliyordu. Ama ben konuşamadım. Bunu fark etmesi ile beni kucağına aldı. Bedenim çok yorgundu.
“Odası neresi Gülnur Teyze ” diyen kişi ile beraber odama doğru yönlendirildim. Başımı yabancı kişinin göğsüne yasladığım için kokusu burnuma doluyordu. Tanıdık bir kokuydu bu ilk geldigimde hissettiğim gibiydi. Dediğim gibi bu kişi hem yabancı hem çok tanıdıktı.
Tam bakamıyordum. Çünkü gözlerim yanıyordu sadece gözlerini seçebilmiştim. Bilincimin kapandığını hissediyordum. Yumuşak bir yere konulduğumu hissettim. Mayışmıştım. Gülnur Teyzenin ellerini bedenimde hissettim. Üzerimi çıkarıyordu galiba bir yandan da söyleniyordu
“Ah Gülnur ah yalnız bırakmayacaktın doktor ne dedi bırakma dedi sen ne yaptın nasıl kızacak kim bilir Begüm Hanım sana ah ah ”
Kendine kızıyordu. Ama ben onun ile konuşamayacak kadar yorgundum. Halsizdim. Uykum geliyordu uyumak hiç istemiyordum ama uyku beni çoktan sarmıştı.
___
Yeniden merhaba Buzdan Kalpler yolculuğumuza hoş geldin güçlü kalman dileğiyle ? yeni bölümde görüşürüz.
