1. BÖLÜM”İLK GÜNÜM”
Yatağımdan en önemli sınav olan hayat sınavı için verdiğim mücadelede bana bir gün daha bahşeden Allah’a şükrederek kalktım. Banyoya doğru yöneldim ve abdestimi aldım. Sabah namazımı eda ettikten sonra uzunca bir müddet Allah’a hamd, şükür ve dua ettim. Ve okul vakti gelinceye kadar biraz Kur’an-ı Kerim okudum. Sonra Kur’an-ı Kerim’imi kapattım ve kitaplığımın en üst rafına kaldırdım. Okul için hazırlanma vaktim geldiği için dolabıma doğru adımladım. Ve hazırlanmaya başladım.
“Benim adım Buse. 18 yaşında lise son sınıf öğrencisiyim. Çok konuşmayı sevmeyen biriyim. Kitap okumak en sevdiğim aktive. Bir de defterim var. Arada bir iki bir şeyler karalıyorum işte. Ben Konya’da yaşıyorum. Konya’ya yeni taşındık.Bugün kayıt yaptırdığım yeni okulumda ilk günüm olacak. Eski okulumdan memnundum fakat bir iftiraya kurban gittim, şehir değiştirdim babamın da işleri düzelince babam ile annem beni daha iyi bir okula aldırmak istediler. Ben istemedim, “son senem zaten gerek yok şu anlık böyle bir şeye, seneye eğer sınavımı kazanabilirsem iyi bir okul düşünebiliriz”dedim. Fakat annemgil bunun benim için daha iyi olacağını düşündükleri için beni bu okula kayıt ettirdiler. Ben de mecbur kabul ettim.
Oldum olası erkek kız arasındaki gereksiz samimiliği sevmemişimdir. Ve işin kötüsü, bu okulda eski okullarımdaki gibi sadece kız öğrenciler bulunmuyor. Erkek öğrenciler de bulunuyor uzun bir süre sonra ilk defa böyle bir ortamın içinde bulunacağımın gerginliği var üstümde. Bir de yetmezmiş gibi- “
Kapı hızlı bir şekilde açılınca bir anda yerimde zıpladım. Düşüncelere öyle bir dalmışım ki kapının tıklatıldığını duymamışım. Annem elleri hamurlu bir biçimde odama girince hemen bana kızmaya başladı.
“Sabahtan beri Buse Buse diye sesleniyorum. Beni niye duymuyorsun? Sen hala hazır değil misin? Bu gidişle servisi kaçıracaksın.”
Baktım annem daha devam edecek onun tekrardan konuşmasına izin vermeden ben konuşmaya başladım.
“Tamam sultanım, eşarbımı da örttüm mü hazırım. Sen in ben hemen geliyorum.”
Annem söylene söylene aşağı indi bende eşarbımı hızlıca örttüm. Üzerime de feracemi geçirdim. Ve daha fazla annemi bekletmeden aşağı indim. Ailecek kahvaltımızı da yaptıktan sonra anne ve babamı öpüp, çantamı alıp çıktım evden.
Okula varınca ilk iş müdürün odasına gittim. Tam kapıyı tıklatacakken içeriden hızlı bir şekilde biri çıktı ben daha ne olduğunu anlamadan bir anda kendimi yerde buldum.
Bana çarpan kişi ise son anda dengesini sağladı ve düşmekten ucuz kurtuldu. Sonra beni farketti ve ilk başta biraz şaşırdı sonrasında ise bana kalkmam için elini uzattı, nazikçe teşekkür ettim ve onun elini tutmadan yandaki duvardan yardım alarak kalktım üstüme başıma çeki düzen verdim. Sonra karşımdaki çocuk konuşmaya başlayınca çocuğa döndüm.
“Kusura bakma, özür dilerim. Biraz sinirliydim kendimi kontrol edemedim hızlıca çıktım. Bu okulda yenisin galiba seni ilk kez görüyorum. İsmin ne?”
Çocuk beyaz tenli mavi gözlü bir çocuktu. Çocuğu daha fazla incelemeyi bırakıp cevap verdim.
“Önemli değil yanlışlıkla olmuş bir şey. Evet bugün bu okulda ilk günüm. İsmim de Buse.”
“Senin ismin ne?”
Erkeklerle çok konuşmadığım için bu 3-4 cümlelik konuşma bana çok uzun geldi.
Çocuk tekrardan konuşmaya başladı.
“Güzel isimmiş benim adım da Emir. Tanıştığıma memnun oldum.” dedi.
Ve sıkışmak için elini uzattı. Ben uzattığı ele tedirginlikle bakınca benim benim el sıkışmak istemediğimi anladı ve elini geri çekti.
“Pardon bazen düşüncesiz olabiliyorum tekrardan kusura bakma. Birazdan ders zili çalacak. Seni oyaladım. Sınıfını öğren de sana sınıfının yerini göstereyim bir de sınıf aramakla uğraşma. Benim yüzümden ilk dersine geç kalmanı istemem.”
Ben teklifini uygun bir dille reddettim.
“Lütfen kendimi affettirmeme izin ver, yardımcı olmak istiyorum.”deyince bir kez daha reddedemedim. Müdürün odasına girdim ve sınıfımı sordum. Müdürde beni ilk kez görünce şaşırdı sonra da bana dönerek:
“Hoş geldin kızım sınıfın 12-A. 2. Kat sağdan ikinci kapı.”dedi.
Teşekkür ederek çıktım odadan. Emir beni bekliyordu. Yaslandığı duvardan doğruldu ve yanıma geldi.
“Hangi sınıftaymışsın?”
“12-A… “dedim.
Yüzünde değişik bir ifade belirdi. Şaşırmıştı.
“Yok artık gerçekten mi?”
“Evet… ne oldu? İstersen ben kendim bulabilirim müdür bey tarif etti.”
“Yok yok… O yüzden demedim bende o sınıftayım. Sadece şaşırdım. Gel gidelim sınıfa zile 1 dk var.”dedi.
Merdivenlerden ikinci kata çıktık ve sınıfa girdik. Sınıf gayet ferah ve genişti. Sıralar beyazdı ve üzerlerinde okulun legosu ile ismi bulunuyordu. Biz sınıfa girince sınıftaki rahatsız edici uğultu birden kesildi ve herkes bize bakmaya başladı. Bu bakışlardan rahatsız oldum ve öne doğru bir adım atıp boş sıra var mı diye bakınmaya başladım.
O sırada Emir arkamdan sarışın bir oğlana seslendi.
“Burak sen Okan’ın yanına geç bir süreliğine olur mu?”
İsminin Burak olduğunu öğrendiğim sarışın oğlan başını sallayıp oturduğu yerden kalktı ve diğer oğlanın yanına geçti. Emir kulağıma eğilerek fısıldadı.
“Benim sınıftakilere az çok sözüm geçer. Biliyorum bir erkekle aynı sırada oturmak istemezsin fakat bu sınıftaki kızlar çok gıcıktır seni sinir hastası ederler. Bu yüzden benimle oturabilirsin.”dedi ve bana döndü.
Ben de onun gibi sessizce ve gözlerimi ondan kaçırarak “Başka çarem yok galiba.” dedim.
Sınıftaki sukunet hâlâ sürüyordu. Herkes bizi izliyordu. Emir bana en arkadan bir önceki -pencerenin yanındaki- sırayı işaret etti. Ben de hızlı adımlarla gidip pencere tarafına oturdum. Emir de gelip bana çok yakın olmamaya ve bana temas etmemeye dikkat ederek yanıma oturdu. Zil çoktan çalmıştı ama hoca daha gelmemişti. Ben içimden hocanın bir an önce gelmesi için dua ederken Emirde benim gerginliğimi farketmiş olmalı ki bana dönüp:
“Bir sorun mu var?”diye sordu.
Stres yaşadığım her anda olduğu gibi elim yine feracemin içinde bulunan kolyeme gitti.
“Herkes bize bakıyor rahatsız oldum biraz o yüzden gerildim. Hem hoca da gelmedi daha.”
“Hoca birazdan gelir sınava hazırlık için fotokopi çektiriyor olmalı da sen bunları neden taktın bırak nereye bakıyorlarsa baksınlar.”
Onların bakışları saf duygular içermiyordu ve ben bu durumdan hiç hoşnut değildim.
“Ben ilgi odağı olmaktan pek hoşlanmadım yeni geldiğim için olmalı.”
“Sadece yeni geldiğin için değil bizim okulda tesettürlü pek kız yok hatta belki de hiç. Bu yüzden şaşırdılar ve bakıyorlar.”dedi ve ardından sınıfa dönerek “Arkadaşlar lütfen herkes önündeki işlerle meşgul olabilir mi?” dedi.
Ardından bir iki dakika geçti Emir bana döndü.
“Buse ben bir lavaboya gidip geliyorum.”dedi ve sınıftan çıktı.
O çıkar çıkmaz bir kız yanıma geldi ve beni bir süre süzdü. Kız açık saçık giyimli, sarışın, makyajlı ve oldukça uzun boyluydu. Ayağındaki ayakkabılar da onu bir tık daha uzun gösteriyordu. Kız suratındaki oldukça memnuniyetsiz bir ifadeyle beni süzmeyi bıraktı ve dikkatini bana çevirerek konuşmaya başladı.
“Hey yeni kız almışsın yanına okul sahibinin oğlunu kimse bana bir şey yapamaz havalarında geziyorsun. Hem sen yolu mu karıştırdın, camiye gideyim derken kendini bizim kolejde mi buldun?”
Ben içimden ya sabır çekerek onu duymazdan gelmeye çalıştım.
Aklıma hz. Ali’nin sözü geldi hemen.
“Her insanın kıymeti ahlakının güzelliği kadardır.”
Şuan o da bana kendisine ne kadar kıymet göstermem gerektiğini gösteriyordu. Benimde ona onun gibi karşılık vermemem ve susmam gerekiyordu. Sonuçta sukunet tartışma esnasında karşımızdaki kişiye verilebilecek en güzel cevaptı.
Ben sessizliğimi korurken onun eli eşarbıma gitti ve beni eşarbımdan asılarak kaldırdı. Ona cevap vermediğim için çareyi benim dikkatimi çekmekte bulmuştu. Ben ona engel olmaya çalışarak eşarbımın başımdan kaymasına engel olmaya çalıştım. Bu benim sabrımı taşıran son damla olmuştu. En sonunda dayanamadım ve kızı ittirerek eşarbımı elinden kurtardım. Boynumun ya da başka bir yerimin açık olup olmadığını kontrol ettikten sonra hemen kıza döndüm. Karşımda bir yandan sinirli bir şekilde benim vereceğim tepkiyi bekliyor, bir yandan da sırıtıyordu. Daha fazla bu duruma sessiz kalamadım ve bağırmaya başladım.
“Sen kendini ne zannediyorsun ha? Benim eşarbımı sen ne hakla asılmaya kalkarsın o Rabbimin bana emri madem sen bu emre uymuyorsun uyanlara bari engel olma!” Diyerek bir kere daha ittirdim kızı. Kendine engel olmaya çalıştım ve devam ettim.
“Eğer bir daha benim kılık kıyafetime, eşarbıma laf edersen, dokunursan bundan daha büyük bir tepkiyle karşılaşacağına emin olabilirsin.”
Bu sefer başka bir kız geldi bizim yanımıza bu kızın da diğer kızın aksine kahverengi gözleri ve kestane rengi saçları vardı. Diğeri kadar olmasa da bu kızın üzerindeki kıyafetler kızı hem yaşından büyük gösteriyordu hemde fazla açıktı. Kız saçları hala elimde olan kızı gelip benim elimden kurtardı. O sırada içeri hoca girdi. Ben de arkamı dönüp sırama doğru ilerledim. Benim elimden kurtulan kız hocanın varlığını önemsemeden bağırmaya devam ediyordu. Daha fazla bu sese dayanamayacağımı anladım ve Hoca’dan lavaboya gitmek için izin alıp sınıftan çıktım. Tam da o sırada karşıdan Emir geliyordu. Neden bu kadar geç kaldığını içten içe merak ediyordum ama tabiki soramazdım. Koridordaki merdivenlere doğru yöneldim. Bu kattaki lavabolara gidemezdim. Çünkü az önceki kız büyük ihtimalle lavaboya gitmeye ihtiyaç duyacaktı. Malum benimle tartıştı ya saçı, makyajı bozulmuştur. Onunla bir kere daha karşılaşmak istemiyordum. Bu yüzden alt kattaki lavabolara gitmeye karar verdim. Yönümü merdivenlere doğru çevirdim. Merdivenlere daha bir adım atamadan arkamda hissettiğim bir kuvvetle merdivenlerden yuvarlanmaya başladım. Az bir süre sonunda kendimi yerde buldum. Kafamı bir yere vurmuş olmalıyım ki kafamın arka tarafında büyük bir acı ve sıcak bir sıvı hissediyordum.
Sesler ve görüntüler yavaş yavaş giderken son hatırladıklarım: Emir’in yüzü, bağırış sesleri ve müdürün telaşlı bir şekilde telefonla konuşmasıydı…
1. Bölümün sonuna geldik 🙂
Umarım beğenmişsinizdir…
Görüşmek üzere Allah’a emanet olun…
Tags: #roman #islami #BusEm #gençkurgu #romantik #helalsevda
