BOŞLUK

CESET 

Bomboş ceset

Ne ses var ne de nefes

Odalar ölüm kokuyor buz gibi

Ölümün sessiz çığlığı sarmış her yeri

Kelimeler sessiz, kör, sağır 

Duyamaz kimse, istediğin kadar bağır 

Duvarda ki resimde sabit bakışları 

Geçti gözünün önünden bir bir anıları 

Bir bir silindi kahkahaları, alkışları 

İnsanlar gelip geçti hayatından 

Ölüm aldı götürdü, iz bırakmadan 

Saat 11’i çeyrek geçe ,

Bu ceset daha ne kadar toprak bekleyecek bu gece

Bir mezar yine ev sahipliği yapacaktı

Bir mezar doldu , geriye bini kaldı 

Ölüler mahallesi bir mezarlık

Kimsenin görmek istemediği sessiz bir kalabalık 

Cesetlerden geriye isim yazılı taşlar kalacak

Cesedi uğurladılar, birazdan ölüm unutulacak.