Bir çocukken..

Mardinli bir çocuk oldum,

Hırkam beni ısıtmıyor ama hırkamı seviyorum.

Samsunlu bir çocuk oldum,

Abim okula gitmeden kendi saçını hep tarıyor,benimse saçlarım dökülüyor.Ama aynada kendimi görebildiğim için mutluyum.

Ankaralı bir çocuk oldum,

Kış mevsimini çok seviyorum,ama üşüdüğümde elimi tutan bir annem yok.Yine de kar oynarken eldiveni çıkarıyorum.

Hataylı bir çocuk oldum,

Topuklu ayakkabıyı seviyorum,benimkisi tahtadan olsa da kullanmak eğlenceli.

İstanbul’da bir çocuk oldum,

Odamı istediğim renkte değil ama,yerdeki oyun halısını seviyorum.

Suriyeli bir çocuk oldum,

Ailem para için beni dinlendiriyor,ama gurbet ettiğimiz şehrin sokaklarında gezmeyi seviyorum.

Gazzeli bir çocuk oldum,

Kardeşime bir turist balon hediye etti, onunla beraber patladı ama,beni avutacak babam olduğu için Allah’a teşekkür ediyorum.

Fransalı bir çocuk oldum,

Müslüman arkadaşımdan annem nefret ediyor ama ben onunla bahçede gizlice oynamayı seviyorum

Afganlı bir çocuk oldum,

Kuranı tahtaya siyah çamurla yazıp öğreniyoruz,sonra siliyor diğer sayfayı yazıyoruz.Yorucu oluyor ama Kur’an öğrenenlerin arasında olduğum için Allah’a şükür ediyorum.

Nepal’de bir çocuk oldum,

Resim çizmeyi çok seviyorum,ama ellerim yok.Bende ayağımla çizmeye devam ediyorum.

Sahi; sen nelerden yoksunsun?Nelerin varlığıyla mutlusun?Boş defterdeki çizgilerden ne kadar haberdarsın sen?Siyah tablodaki beyaz güvercini girebiliyor musun?Sen hiçliğin içindeki varlığın olduğunu biliyor musun.Allah’a şükrediyor musun?

Yürüyecek bacağın olmasa bile O’nun ruhundan üflediği kalbine ne kadar temiz bakıyorsun?Sence sen nasılsın?