Ben kendimi anlatmak istiyorum ya anlatamiyorum yada anlamak istemiyorlar. Hayır diyorum hiç bir şey düşündüğünüz gibi değil, yazdıklarım tamamen duygusal yazmayı sevdiğim için yazıyorum dokunmak istiyorum yüreklere bunları bir çıkar için yapmıyorum. Ama ne anlayan var nede anlamak için çabalayan. İşte böyle bir hayatın bana yazdığı senaryoyu oynuyorum. Başrolde miyim degilmiyim bilmiyorum. Rolünü yapmakla hükümlü biriyim. Parmaklarım klavyelerde gezerken bir piyano çalar gibi akışına kaptirip içine müziği de katıp bir hikaye, bir roman yazar gibi, yazıyorum. Açtığım müzik ilham oluyor bilinç altıma kanatlanıp uçuyorum. Her şey müziğin akışında o kadar güzel gidiyor ki yazdıklarım bir hikaye oluşturacak kıvama geliyor. Şiir mi yazıyorum hikaye mi belli değil… Zihnim bir mühendis gibi proje çizip çizip duruyor biri biterken diğeri başlıyor. Oysa proje yaratmak zor bir iş emek ve akıl ister. Hepsinin bende bulunması ne büyük hikmet… Şimdi anlıyorum ki eline kalem almış biri bilinç altı ile temas ettiğinde yazamayacagi hiç bir şey yoktur. Şiir ile başladığım acemi yolculugumda öykü de kalfa hikaye de usta ve romanda ustad olarak çıkıyor hayatta. Şimdi bir şeyler paylastigimda yüz yüze konuşmalarında anlatamadığım hikayemi okuyanda konuşanda hikayemin derinliğini anlıyor.
Tags: Kısa Hikaye roman
Paylaş
