Yazar Bakış Açısından
Yatağının üzerinde oturmuş olan genç kız, öylece boş gözlerle karşısındaki duvara bakıyordu. Mavi gözlerinin beyaz çevresi kızarmıştı. Son birkaç gündür durmadan ağlıyor, yemek yemeden oturuyor, sayısız dualar bırakıyordu gökyüzüne.
İçindeki korku, tüm hücrelerine ele geçirmiş her geçen saatte daha da çoğalıyordu. Gözleri yeniden ıslanmaya başladığında sıkıca kapattı göz kapaklarını. Ağlamaktan yorulmuş gibiydi. Evin kalabalık olduğunu biliyor, bu yüzden odasından çıkmıyordu. Dedesi ve babannesi ile birkaç akrabaları vardı evde.
Niyeydi bu kalabalık? Her sene oluyordu işte. Bir serumda ayağa kalkıveriyordu ablası. Mesela kaç dua ettiğini de saymamıştı ki. Annesi kriz geçirip bayılmıştı. Sinirlendi kendi kendisine, onun ablasına hiçbir şey olmayacaktı.
Olamazdı. Çünkü… çünkü , “Benim ona ihtiyacım var.” diye geçirdi içinden. Bir kaç dakika sonra odasının kapısı açıldı. Kapalı gözlerini aralayarak içeriye girenin kim olduğunu anlamaya çalışıyordu.
Kapı ile oda arasındaki kısa koridoru geçerek yatağın ucuna gelen genç adam, koyulaşmış gözlerle baktı yatağın üzerindeki genç kıza.
Evan’nın buğulu bakışları, Deniz’in yüzünde oyalandı bir süre. İkisi de bir şey söylemiyor, öylece birbirlerinin gözlerini bakıyordu. Çok geçmeden Deniz boğazını temizleyerek,
“Bize gitmemiz gerekiyormuş.” dedi genç adam.
” Neden?” diye sorabilmişti sadece.
Yorgun acı dolu bir ses çıkmıştı genç kızdan. Deniz o anda yüreğinin ezildiğini hissetti. Kulaklarına her zaman neşeyle çalınan ses tonu yerine hayatın da ilk defa böylesine acı dolu bir tınıya bırakmamıştı.
Ne demesi gerektiğini bilmiyordu genç adam, yaşı gereği kendisi de bu durumdan bir şey anlamamış olsa da istelenilene uymak zorunda olduğunu hissediyordu.
O da istemiyordu ablası gibi gördüğü kuzenine bir şey olmasına lakin yaşamaları gereken neyse onu yaşayacaklarını hissediyordu.
Çaresiz kokan sesiyle ” Baban gitmemiz gerektiğini söyledi. Eva hem ufaklıkları da götürmeliymişiz. Üzerine değiştirmeyeksen çıkalım mı.” diyerek genç kızın kızarmış gözlerine baktı.
Eva ne yapacağını bilmiyor. İçinden bir ses gitmemesini söylerken diğer bir ses bütün bu olanlardan kaçıp geri döndüğünde artık eskiye döneceğini inanmasını söylüyordu oysa. Henüz büyümemiş yüreği özlemle ablasının yanında olmak istiyordu. Aşağıya inmek ve ablasının dibinde ayrılmamak. Yüreği istese ayakları izin vermiyordu.
Eva bir saniye sessizce bekledikten sonra Deniz’in gözlerinin içine bakarak ” Biz burada yokken…” dedikten sonra küçük bir hıçkırık düştü dudaklarında.
Cümlesini tamamlayamadan gözyaşları buluştu yanaklarıyla. Sanki devamını onlar getirmek istiyormuş gibiydi. Tane tane akan damlaları gören genç adam usulca yaklaştı yatağın yanına.
Baş kısmına yanlamasına oturup Eva’nın başını avuçlarının arasına alıp göğsüne yasladı.
Tags: #aşk #tutku #gençkurgu #romantik #romantizm #kurgu #ayrilik #acisevda #yasamak #guzelsevda
