İyi okumalar❣
İnsan umutlarını yitirince bir süre sonra yok olmuş Hayallerinden iz kalmadığını anlıyor. Kaybedilen umutların son bulduğu bir noktada ölü bir bedeni ne canlandıra bilir ki? Daha kaç sigara yakabilirim ki yitirdiklerime önce hayallerim sonra umutlarım sonra bedenim ve dahası kalbim mi? Yanımda ve varlığını hissettiğim tek şey sanırsam sahip olduğum tek şey de denebilir şu an sırtımdaki çantam ve içindeki birkaç eşya dışında pek bir şeyimin olduğunu sanmıyorum .
Korna sesiyle kafamı kaldırdım araba geliyordu ve görmediğim için sürekli çekilmem adına kornaya basıyordu bir adım geriye çıktım .
Aslında o adımı atmaya bilirdim kaybedecek hiç bir şeyim de yok arkamdan ağlayacak kimsem de sanırım sadece Zehra Abla üzülürdü oda bir süre sonra unuturdu. Fakat ben karşı tarafı düşünüyorum ölürken bile neden insanları zarara uğratıp başına dert açayım ki .
Zaten doğumumda bile ailemin başına nasıl bir dert açtıysam iki günlükken beni çöpe bırakmışlar yani ben o biçim bir Allah’ın cezasıyım ki ailem bile beni sevmemiş .
Aslında bir ailem var mı onu bilmiyorum belki annem öylesine bir gece kadınıydı ve yanlışlıkla doğan biyolojik oluşum olan beni çöpe fırlattı .
Aslında şu hayatta kimse birşeylerden emin değil yani ben öyle düşünüyorum her şeyi tastamam ve sorunsuz , kaygısız insanlar dünyanın dört bir yanında olabilir ama benim onlardan haberim olmayacak .
Ben bunları düşünürken o anki boş vermişliğim ve üşümenin etkisiyle bir kafe ye girdim tatlı bir mekandı pastacı tarzıydı ve ben sıcak bişiyler istiyordum. Sonra Zehra Ablanın verdiği cebimde kalan son 50 liram geldi aklıma arkamı dödüm ve kapıya doğru adım atmıştım ki kenarda ki teyze bana seslendi;
‘Oturmaz mısın canım?’
Birazcık düşündüm ve zaten bu saatten sonra o 50 lirayla yapa bilecek pek bir şey gelmedi aklıma ve geri adımladım .Kadın geri döndüğümü görünce sandalyemi hafif geri çekti.
‘Teşekkürler’
Kadının çektiği sandalyeye yavaşça oturdum kırk elli yaşları civarında bir kadındı ve acayip tatlı duruyordu hele üzerindeki önlüğün desenleri onu cıvıl cıvıl göstermişti öne doğru eğildiğinde ne yaptığı dikkatimi çekmişti kutudaki peçete yaprağından gül yapıyordu borda peçete çok güzel bir hal almıştı sonra onu bana uzattı;
‘Ne içersin tatlım ?’ diye sordu
Kdının neşesi çok hoştu bende tebessüm ettim ;
‘Gül için teşekkür ederim çay alabilir miyim ?’ dedim. Kadın gülümsedi ‘tabi ki üşümüssündür hem ‘dedi ve içeri doğru uzaklaştı.
Kadının arkasından baktım bana böyle neşeyle gülümseyen az insan vardı yaşadıklarımı duyan insanlar zaten bir süre sonra acıyarak gülümsüyorlar dı ve bana en çok bu koyuyordu tam biriyle iyi oldum derken o kişinin bana acıdığını görmek ve düşünmem. YİTİK tim ben bunu kendim de kabul ediyordum yitirdiklerimin dışında kendim koca bir YİTİK tim.
Kadın yanıma doğru elinde dumanı tüten kahveyle yaklaştı dükkan işlek bir yerdeydi ama çok çalışanları yoktu aile yeri gibiydi sıcak bir ortam vardı .
Kadın bana sıcak bir kahve getirmişti böyle güzel bir yerde eminim ki bir kahve bile onca paradır ben çay istemiştim şimdi bu kadına ne diye bilirdim ki?
Kadının elindeki kahveyi yavaşça aldım .
‘Teşekkürler’dedim kadının yüzündeki gülümsemeyi görünce tebessüm edesim geliyordu kadın bana baktı ve gülümseyip uzaklaştı .
Çantamdaki gazeteyi çıkarttım ve iş ilanlarına bakmaya başladım.Kahvem bitmiş ti ve ben hala iş ilanlarına bakıyordum ve dışarıdaki soğu düşündükçe hiç dışarı çıkasım yoktu. Ama gazeteyi topladım.
Tam o sırada deminki teyze iki çayla yanıma geldi ve oturdu şaşırmıştım ve merakla teyzeye baktım .
‘Sohbet edebilir miyiz ?’ dedi .
Tatlı tatlı gülümsüyordu bu da bana bahane oldu zaten .
‘Tabi ki de’ dedim.
‘Nerede yaşıyorsun canım?’ dedi. Düşündüm nerede kalıyordum , benim yaşamımı devam ettirebileceğim bir yer var mıydı ? Sanırım hep göçebe hayatı yaşamıştım kafamı kaldırdım .
‘Belirli bir yer yok yani karışık çalıştığım yer nereye yakınsa oranın yakınında kiralık bir ev veya otel de kalıyorum arada bir tanıdığımda kalıyorum.’dedim.
Tanıdığım Zehra Ablaydı düşününce ona da fazla yük olmuştum zaten. Onun için ayrılmıştım evden .
Kadın yavaşça dizime elini koydu.
‘Şu anda çalıştığın bir yer var mı ?’ dedi.
‘Yok zaten iş ilanlarına bakıyordum fazla da oturdum zaten’ dedim.
Yanaklarım kızarmıştı yine kadın gülümsedi .
‘ ben seni sevdim yanımda çalışmak ister misin? İdare edemiyorum buraları hem buranın arkasında kalacak yerde var ‘dedi.
Düşündüm böyle bir teklifi zaten reddedemezdim ama kadın neden bana böyle bir teklif yapmıştı ki?
‘Aslına bakarsanız başka seçeneğim de yok ben çok teşekkür ederim yani bir şey diyemiyorum çok teşekkürler.’dedim.
Aslında hayatım da bana seçenekler sunulmamıştı karşıma da çıkmamıştı hep yoluma nasıl çizilmisse öyle gittim yaşıtlarımın yaptığı çılgınlıklar mesela ben onların hiç birini yapamadım o imkan da bana sağlanmadı zaten . sağlansa da öyle eğlene bileceğimi sanmıyorum içimdeki çocuk ölmüştü bir kere.
Hayat benden çok şey almıştı Yitirdik lerimin çoğunu ben bile hatırlamıyorum.
Bu yeni bir başlangıç olabilirdi YİTİK kalbimde umut yeşere bilirdi.
Yavaşça ayağa kalktım kadında benimle birlikte ayağa kalktı .
‘Adınızı sormadım ben’dedim.
Kadın kıkırdadı .
‘Gülşen ben sen?’ dedi .
Gülümsedim belki de bu kadın YİTİK umutlarıma su serpiyordu haberi yoktu .
‘Defne’dedim.
Benim adım Defne ydi ben yitirdiklerimle birlikte öbür adımı da gömmüştüm .
Soyadım zaten doğduğum anda adımın yanını haketmiyorken yanına koyamazdım .
Yeni bir umut yeşeriyordu YİTİK kalbimde hissediyorum .
Belki boş yere ama ,ama ydı işte ucu bucağı belli değil gerisi gelmeyince.
.
Devam edecek…
Tags: #huzur #kahve #yitik#sarılmak #ümit #aşk
