Sonbaharın ömrü
Sonbaharın o sonsuzluk kıskacındayım adeta. Bir yanım vuslatı arıyordu umarsızca, bir yanım ise hep hasretle boyanmıştı. Sonbahar araftı belki de. Ömrün boyunca hiç bulamayacağın eksik parçayı aramak ama asla bulamamak… Hep mücadele etmek… İnadına inadına. Üşümekti sonbahar. En büyük hazine ruhumuzdaki ürpertiydi belki de. Hazan vaktinin sükuneti yansıyordu insanın yüzüne. Gitmek istiyordu meçhule Belki de aradığım uzakta değildi. İnsan kendini mi arardı ki hazan vaktinde?
Hatice abla pür dikkat okuduğum paragrafı dinliyordu. Yüreğimden kalemime dökülen bu sözcükleri beğendi mi acaba diye suratına baktım. Yüz ifadesi her zaman ki gibi bir şey belli etmiyordu donuk bakışları genel anlamda ürkütüyordu aslında beni. Karşımda yıllara meydan okumuş bir kadın duruyordu ve ben onun tecrübelerinden yararlanmalıydım. Birden bana baktı. Devam etmemi bekliyordu. Onun isteğini yerine getirmek istercesine devam ettim.
Tags: #aşk #mahkum #acı
Eylül,bu isim bile yeterli hüzne gark etmeye ruhumuzu.Gönlümüzü hüzne abad klan Rabb’e hamd olsun.Okuyorum hikayenizi.