Ne güzel bir geceydi,
Rüzgâr serin, yıldızlar sanki bir heceydi.
Merakım yersiz, kalbim gamsız, ruhum sana gönüllüymüş.
Gönül seni habersizce saymış yardan,
Bağlanmış hadsizce tebessümüne,
Meğer sevgim senin yanında çok imiş bardan.
Kimin kimsesiydin bilmiyordum,
Yüreğim benden habersiz bir yükü sahiplenirken.
Bir yolcu olarak geçiyordum,
İmtihanın en elîm bir kısmından.
Ve kimsenin hiç kimsesi olarak kalıyordum zihninde,
Yer edinemiyordun bir türlü paragraflarımda,
Öylece kalıyordun dizelerimde.
Yersiz bir merakım cezalandırdı bunca zaman beni,
Gamsızdı kalbim,
Bilemezdim bir gün seveceğini,
Büyük de konuşunca; o gün yakaladı sevgin beni
Kelebek sevgisine tutuldum sevgili
Şimdi iki günlük sevginin, iki senelik ıstırabını çekmekteyim.
İstemiyorum, al bu sevdanı geri!
Hayır, sevgi olmamalı bunun adı,
Seni bana bağlayan hep rüyalardı,
Ve sadece bilincimin oynadığı oyunlardı.
Ansızın silinmeye başlıyor çehren,
Aklımda biriken sual şelalesinin içinden,
Patolojik diyerek uzaklaşıyorum sevginden,
Usulca saklamaktayım duygularımı kendimden.
Şimdi kendimi kandırmanın duygusuyla,
Benden habersizliğini kutluyorum sevgili,
Sen korkunç bir melodinin esiri olduğunda,
Ben, kimsenin hiç kimsesi olarak devam ediyorum yoluma.
Oysaki o ne güzel bir geceydi,
Rüzgâr serin, yıldızlar sanki bir heceydi.
Merakım yersiz, kalbim gamsız, ruhum sana gönüllüymüş.
