O gün neye uğradığıma şaşırmıştım.Elimde bulunan alışveriş poşetlerini bırakarak hızlı hızlı kalabalığın arasından geçtim babamı fark ettim.Her yeri kan içindeydi bana bakıp “Beni affet”dedi.Onu anlayamadım.Kapıya doğru bakıyordu kapıya yöneldiğimde annemi ce… ceset torbasında görmüştüm.Önce sesizliğe büründüm bir süre kalabalığın sesini işittim.Sonradan çıldırmıştım.
“Bırakın beni onu görmek istemiyorum.Anne! Anne!”
Diyerek hıçkırıklara boğuldum.O an babam oradan uzaklaşmıştı.Bir ay tam bir ay okula gidemedim.Sürekli tedaviler aldım.Daha hâlâ da alıyorum ama önceki durumuma bakılırsa iyimişim bunları Psikoloji ve Psikiyatri uzmanı Dr.Çağla Hanım söylemişti bu sözleri ile okula devam etme kararı aldım.Babam yüzüne her şeyim değişti.O evde kalamazdım fakat nerde kalacağımı Görkem bizim evde kalabilirsin dediğinde rahatlamıştım.Bir kaç günlüğüne onlarda kalabilirdim.
Görkem ile beraber evlerine doğru gidiyorduk.Görkem benim çocukluk arkadaşım o yüzden rahatça kalabilirdim.
Görkem
“Sinem burda kalacak bundan sonra”
Nursel
“Ben babası katil olan biri ile aynı evde kalamam”
Sinem
Ben başımın çaresine bakarım sen benim için üzülme ve o’nu da üzme
Diyip bavulumu aldım.Bedenim bu sözleri kaldırmış gibi görünüyor ama ruhum öyle değil.Görkem arkamdan koşarak geldi ve arabaya binmemi söyledi ona güvenerek bindim.Beni bir otele götürmüştü şimdi ise bir odası olan kiralık daire tuttum.Okul çıkışı bir kuaför salonunda temizlik yapıyorum ve oradan kazandığım para ile kiramı ödüyorum.
Ve yine okul sabahı.
Alarım bir kez daha çaldı.Uykulu bir halde alarımı kapattım.Saat sabahın yedisiydi bu saatte kim uyanır diye düşündüm ve yine cevabı kendim verdim.Senin gibi aptal kızım diyebildim.Okula bursla gidiyorum,benim gibi insanlar ile zengin bebeler dalga geçiyordu.Bu dalgalara alışmıştım artık.
Bugün Görkem ile bisiklete binerek okula gittik.Çok eğlendim o sürüyor ben ise onun beline sarılıyordum.Ve yaptığımız sohbette komikti.Daha doğrusu o beni güldürüyordu.Sınıfın kapısından sırama oturmak için geçerken:
Aslı
“Burdan geçiş yok Sinem”
Sinem
“Ne saçmalıyorsun yine sen”
Merve
“Kızım dün zor kurtuldun”
Sinem
“Bana kızımlı konuşma bak rahatsız oluyorum altını çizerek söylüyorum rahatsız oluyorum”
Merve
“Bu konuda sana katılıyorum.Katilin kızı diyelim nasıl olur?”
Sinem
“Ne diyorsun sen sözlerine dikkat et!”
Merve
“Üç”
dedi ve Aslı arkasında tuttuğu yumurtayı kırdı anda sınıfın hepsi gülmeye başladı.Çok utandım ağlayarak lavaboya gittim.Aynaya baktığımda kendimi rezil hissettim.Okulun yüzme salonuna gidip yüzmeden önce aldığımız duşa kabinin önündeydim.Duş alıp yedek kıyafetlerimi giydim.Artık okuldan kaçabilirdim.Saçımı bağlayıp duşa kabinden çıktım.İlk geldiğimde havuzda kimse yoktu.Şimdi ise biri vardı.O yüzüyordu onu izlemeye koyuldum.Beni fark ettiğinde yüzmeyi bıraktı.
“Çok güzel yüzüyorsun”
“Teşekkür ederim”
Derken havuzdan çıkıp yanıma oturdu.
“İlk geldiğimde burada yoktun”
“Evet, daha yeni geldim.Sen duş aldığına göre sende giriceksin ama kıyafetin uygun değil”
“Biliyorum başka bir şeyden dolayı duş aldım”
“Anladım.Peki niçin duş aldın”
“Şey”
“Özel durumsa söylenene gerek yok”
“Hayır,sana en başından anlatayım.Bem bugün okula geldim doğal olarak.Sınıf arkadaşlarım yolumu kestiler.”
“Neden?”
Cevap vermekte zorlandım.Sonra söze şöyle girdim:
“Sen katilin kızısın sana burada yer yok gibi kelimeler ettiler.Şaşırdın değil mi ve benden nefret etmen için fırsat.”
“Saçmalama”
“Ve yumurta kırdılar üzerimde şimdi ise okuldan kaçmayı planlıyorum”
“Sen ona planlıyoruz desene”
“Sende mi kaçıcaksın?”
“Evet seninle”
“Tanımadığın birine nasıl güveniyorsun daha doğrusu babası katil olan bir kızla”
“Babanın hatasını sen niye çekiceksin.Ayrıca tanışalım”
Ayağa kalkıp:
“Ben Utku Kayra”
“Bende Sinem”
Hadi dedi Utku Kayra sonra ona güvendim o bana güveniyordu bende ona güvenmeliydim.Ve eve gittik.
“Burası mı evin?”
“Evet, beklemiyor muydun bu çirkin evi”
“Hayır sadece bu güzelin burada ezilmesine şaşırdım”
Utku Kayra’nın aklımdan çıkamadı bir süre.
“İyi misin dalıp gittin uzaklara”
“İyiyim bir an aklıma bir şey takıldı”
“Ne takıldı?”
Kendi kendime ‘nasıl söyleyebilirim sen takildin’diye geçirdim.
“Gereksiz bir şey”
“Ee napiyoruz?”
“Bilmem sence?”
“Bisiklet yoluna gidelim nasıl olur?”
“Bana uyar”
Bisiklet yoluna gitmek için otobüse bindik.Otabüsteyken telefonla oynuyordum.Şoför birden anı fren çekince kendimi Utku Kayra’nın üzerinde buluverdim.Bir süre birbirimizin gözlerin içine baktık.Hemen kendimi düzeltiverdim.
“Hangisi?”
“Fark etmez”
İkimizde bisikletleri sürmeye başladık.Ben süremiyordum daha doğrusu.İnsanların üzerine gidiyordum bisikletle bunu gören insanlar kaçıyordu benden.Karnımız aç olduğunu düşünerek yemek yemeğe gittik.Hesabı o ödedi ve beni çalıştığım yere kadar bıraktı.
“Teşekkür ederim”
“Asıl ben sana teşekkür ederim.O sıkıcı yerden beni uzaklaştırdığın için ve bunu bir kez daha isterim anlaştık mı?”
“Söz.Bir daha ki sefere ben öderim ya da ben yaparım”
“Zehirlenirim”
“Öyle mi? Gıcıksın”
“Zavallı”
“Hoşçakal”
“Sana da zavallı”
Kapıyı açıp içeri girdim.
“Kızım Sinem al şu fırçayı supurmeye başla hadi”
“Tamam”
Diyerek elindeki fırçayı alıp süpürmeye başladım.Yerde kesilen şaçları duruyordu.Ben gelmeden önce müşterin biri saçını kestirmiş olmalıydı.Anlaşılan sarı saçlı bir kadın kestirmişti saçlarını.Müşteri olmadığına göre çay hazırlamalıydım.Çayı hazırladım.Toplamda üç kişiydik.Kuaförün sahibi Hüsniye Hanım ve kuaför Kübra Hanım ve ben.Çaylarını içdikten sonra tazeledim.Çay bardakları yıkayıp izin istedim.
“Ne izni?”
“İşlerim bittiği için ve yapacak iş olmadığı için…”
“Tabi ki”
Hüsniye Hanım izin verince evime gittim.Eve vardığımda diziye bakıyordum.Annemin sesini duymaya başladım.Sesin geldiği yere doğru yöneldiğimde annemi gördüm.Beni çağırıyordu.Ona sarılmak için koştum.Ben koştukça o uzaklaştı anlam veremedim.Sonra yerlerin kan olduğunu gördüm.Babamı fark ettiğimde sadece beni affet diyordu.Kulağımda çinliyordu bu sözleri.Yere çöküp çığlık attım.Bir kez daha çığlık attım bu sefer kendime geldim meğerse kabusmuş.Su içmek için yerinden doğruldum.Ama ellerim titriyordu.Lavaboya gidip yüzüme bir kaç kez su çarptırdım.Televizyon açık kaldığı için kapattım.Görkem’e mesaj attım.
“Yine kabus gördüm”
Bir kaç dakika sonra beni cevapladı.
“Yine mi?”
“Evet ama bu sefer daha farklıydı.”
“Yanına gelmemi ister misin?”
“Olur uyku uyanıyorum zaten berki sen gelince kendimi güvende hissederim”
“Tamam”
Geldiğinde her şeyi anlatmaya başladım.Bir dizi açıp diziyi izlemeye başladık.Onun omzunda uyuya kaldım bir süre sonra.Uyandığımda üzerimde bir battaniye vardı.Ve kendi odamdaydım.Holden salona geçtim.Orada uyumuştu.Yüzümü yıkayıp kendime ve ona tost yaptım.
“Vav!Miş gibi kokuyor”
“Uyandın mı?”
“Yoo yatakta uyuyorum”
“Hı…Esprin pek güzel”
“Benim espirimse senin de sorun”
“Al hadi”
Kahvaltı yaptıktan sonra okula gittim.Ama sınıfa girmek istemedim dünkü olaydan sonra.Hoca derse girdikten sonra girecektim.Kantine gidip kitap okumaya başladım.
“Bana da yer var mı?”
Başımı kaldırıp baktım.Tamam anlamında kafamı salladım.
“Sana anlatacaklarım var”
“Ne?”
“Hmm”
“Kaşına noldu?”
“Kavga ettim”
“Dayak mı yedin şu an iyi misin?”
“İyiyim ama dayak yemedim”
“Peki nasıl oldu”
“Asena’yı tanıyor musun?”
“Evet”
“O kızla bizim sınıf karşı karşıya.Bugün yine bizim sınıfa geldi.Bugün benim sırama oturmuş.’Yana kay’dedim.Yana kayıp bana ‘Seni kaç gündür izliyorum ve yakışıklı olduğunu düşünüyorum.Diyorum ki çıkışta…’sözünü kestim.Ama yine yapacağını yapıp bana hediye almış.Ona kutuyu geri uzatırken sevgilisi geldi ve beni yanlış anladı.Yumruk attı karşılık verdim.Benim kaşım onunda burnu kanadı.”
“Bak sen utanmaza iki kişiyi aynı anda idare edecek.Zor kurtulmuşsun Utku Kayra”
Okul zili çalınca sınıflara dağıldık.Son ders zili çaldıktan sonra Çağla Hanım’ın yanına gittim.Dün gece gördüğüm kabusu anlattım.Çağla Hanım:
“Sinem daha olayın etkisindesin.Seni bu durumdan kurtaracak bir şey olması lazım.Kısaca kafanı dağıtacak şey.Bu bir dans,spor, karikatür çizebilirsin ve yahut âşık olabilirsin”
“Anladım”
Diyerek odadan çıktım.Dans ve spor bana göre değildi.Karikatür ise hiç olmazdı.Çöp adam bile çizemeyen birisyim.Aşka yönelsem mahallede benim yaşımda kimse yok.Ya kundaktaki bir bebek ya da okula yeni başlayan çocuklar vardı etrafımda.Okulda ise adım “Katilin Kızı” ve ya “Kek Kız” diye çağrılıyordum.Sahilden ayrılıp eve doğru yürümeye başladım.Melisa’yı gördüm.Babamın katil olmadığı zamanlarda samimiydik.Şimdi anlıyorum ki gerçek dost olamamışız.Eve vardığımda holden yürüyüp oturma odasına geçtim.Masanın üzerinde bir mektup gördüm.Telaşa kapıldım.Sesli bir şekilde okumaya başladım.
Sevgili Kızım
Sana bu mektubu vermem seni düşündüğümdendir.Bunları senin de bilmen lazım.Gerçekleri öğrendiğinde neler düşünürsün bilemem.Ama gerçekleri öğrendiğinde içimde bir nebze umut olacak.Sana söylemem gerekenler annenle ilgili.Gerçekleri duymak istiyorsan yani gerçekleri öğrenmek istiyorsan yanıma uğra.Lütfen!
Okuduktan sonra elim ayağım titredi.Napacağımı bilemedim.Gözyaşlarım yüzümde süzülüyordu.Mektubu yırtmak istedim ama bu düşüncemi geri kafamdan sildim.Öylece kalakaldım,mektuba bakıp “Neden?” diyebildim.Neden bir ay sonra yazılan mektup?Babamla yüz yüze gelmek istemiyordum.Ama söyledikleri benim için çok önemli olabilirdi.Hem de mektupta özellikle annenle ilgili diye belirtmişti.Annemi çok özlediğimi fark ettim.Hem de onunla bu konuyu da tartışmalıydım.Elime annemin fotoğrafını alarak onunla tartıştım ama bu tartışmanın bir soni gelmedi ve yorgunluğun vücuduma yansıdı.Orada uyuya kalmışım.
Okula gitmek için otobüse bindim.Aklımda derin düşüncelere yer vardı.Okulun hemen sonlanmasını istiyordum.Normalde devamsızlık hakkım olsa kullanırdım.Ama bütün devamsızlık hakkımı kullandım.Eğer bir gün daha gitmezsem sınıfta kalabilirdim.Bu süreçten sonra devamsızlık yapamazdım.Okulda Görkemle karşılaştım.Acaba ona gerçekleri söylemeliydim yoksa söyleyememezlik mi yapmalıydım.En iyisi söylememekti.
Görkem
“Selam”
Belli etmemeye çalışarak karşılık verdim.
Görkem
“İyi misin?Yüzün solgun duruyor?
Sinem
“Yo iyi hissediyorum kendimi”
Görkem
“O halde sorun yok”
Sinem
“Sınıfa geçiyorum”
Diyerek oradan uzaklaştım.Sırama geçerken tepe taklak oldum.Nedeni Defne’nin yancilarindan biri olan Çiğdem çelme takmıştı.
Sinem
“Ne yapıyorsun?”
Çiğdem
“Hiçbir şey”
Defne benim üzerime gelerek “Seni uyarıyorum”dedi.Şimdi bu da nereden çıktı dercesine yüzüne baktım.”Görkem den uzaklaş” önce afalladım.Tam cevap vereceğim sırada Didem Öğretmen geldi.Ayağa kalktım ve sırama geçtim.
Didem Öğretmen
“Bugünkü konumuz Cumhuriyet Döneminde yazılmış iki hikaye örneği
Diyerek ders başlamıştı.Derste tek düşündüğüm şey Defne’nin bana söyledikleri oldu.Tenefüsü Utku Kayra ile geçirmek istedim.Zaten başka arkadaşım da yoktu.Fakat bugün Utku Kayra gelmemiş.Sıra arkadaşı olan Yavuz hasta olduğunu söyledi.
Yavuz
“Bir şey mi söylecektin ona?”
Sinem
“Hayır yani evet”
Yavuz
“Pekala o zaman”
Sinem
“O iyi değil mi?”
Yavuz
“Sadece grip olmuş korkulacak bir şey yok”
Sinem
“Peki”
Yavuz
“Sinem”
Sinem
“Efendim”
Yavuz
“Adresini biliyor musun? Notları istemişti dün.”
Sinem
“Defterimde yazıyor”
Yavuz
“Tamam bereber gidelim”
Sinem
“Olmaz”
Yavuz
“Neden?Aşk olsun sana bir şey mi yaptım ben”
Sinem
“Hayır seninle ilgili değil”
Yavuz
“Buna sevinmelimiyim bilemedim”
Ona her şeyi bir bir anlattım.
Sinem
“Yani cezaevine de gitmeliyiz”
Yavuz
“Tamam ben seni beklerim”
Okul çıkışı Yavuz ile cezaevine gittik.Onun dışarıda beklemesini istedim.Bu teklimi reddetmedi.Babamı gördüğümde öfkeme yenik düşebilirdim.İlk babam söze girdi.Zaten benim onunla konuşacağım hiçbir şey yoktu.
Babam
“Senin değerini anladım buradayken…Sana bunları anlatacak değilim.Mektubu okumuşsundur”
Sinem
“Evet,okudum.Annemle ilgili konuşacaklarını dinlemek için geldim emin ol.”
Babam
“Bana nefret dolu gözlerle baktığının farkındayım.Annenle ilgili konuşacaklarıma gelirsek o gün için cidden bin pişmanım.Öfkeme yenik düştüm.Annen beni aldattı.Anneni gördüğüm adamın yanına gittim.Bana “Karın benimle üç yıldır…” dedi sözünü kestim.Cebinden fotoğraf çıkardı.”Bu bebeği görüyor musun?Bu bizim bebeğimiz”Önce donup kaldım.Kendime geldiğimde adamı vura vura bayılttım”
Onun sözünü kestim.
Sinem
“Ve annemin yanına gittin onu öldürdün değil mi?”
Duygularıma mani olamadım artık.Ağladığımı görünce gözyaşlarımı silmeye çalıştı.
Sinem
“Dokunma bana!”
Babam yerine oturup;
“Annenle tartıştık,yatak odasına gidip silahı alıp kafasına dayadı.Onun elinden silahı alırken kargaşa çıktı ve işte biliyorsun.Bunlar senin için zor biliyorum”
“Hiçbir şeyi bilmiyorsun!Benim ne yaşadıklarımı ne hissettiklerimi bilmiyorsun!Senin yüzünden hayatım, ailem elimden alındı.Ve sen bana utanmadan annemi nasıl öldürdüğünü anlatıyorsun.Gerçek anlattığın gibiyse ne seni ne annemi affedeceğim!İkinizede yazıklar olsun!”
Görüşme odasını terk ettim.Babamın söyledikleri kulağımda çınlıyordu.Yavuz’un sorusu ile fenalaştım.Gözümü açtığımda hastanedeydim.
Yavuz
“İyi misin?”
Sinem
“Babamın bana söylediklerini duysan…”
Yavuz
“Anlatmak ister misin?”
Sinem
“Yalnız kalmak istiyorum”
Yavuz
“Pekala”
Yavuz odadan çıktığında su içmek için bardağı elime aldım.Babamın söyledikleri hala aklımdaydı.Titriyordu elim.Elim titreyince sinirden deliye döndüm.Bardağı alarak yere fırlattım.Sesleri duyan Yavuz odaya girip beni tuttu.
“Çekil önümden,bırak beni!”
Diyip kolunu iterek çatıya doğru koştum.
“Al hayatımı hayat!”
Biri kolumu tutarak kendine çekti beni.Doktor olduğu belliydi bu kişinin.
“Napiyorsun sen?Ne olursa olsun sana emanet olan bir bedenine sahip çıkmalısın”
Yavuz da gelmişti.Ve doktorun dediğine katılmıştı.
Yavuz
“Haklısınız”
Doktor
“Öyleyim”
Sinem
“Napıcağım ben?Yalnızım bu hayatta hem de annem babam tarafından öldürüldü.”
Doktor
“Gel anlat derdini”
Ağlayarak anlattım bildiklerimi.
Taburcu edileceğim gün;
O günkü doktor yani Serhat Bey yanıma geldi.
“Senin için bunlar ağır olacak ama babanın anlattığı kişi benim.Seni o gün bilerek kurtardım.”
“N…Ne dedin?N… Nasıl benim?”
“Sakin ol”
“Olamam”
“Lütfen sakin ol”
Terk ettim odayı.Hastane evraklarını imzalayıp eve gittim.Her şey beni mi buluyordu?Bana bu sınav çok ağır olmadı mı?
Bir ay sonra
Üvey kardeşim Yağmur’un yanına gittim.İsmi Yağmur .Cidden de benim hayatıma Yağmur gibi yağmıştı.İkimizin ortak noktası hayatımızı mahveden insanlardı.Ve buda ömür boyu sürecekti.Ona bakmayı ben istemiştim Serhat Bey’den.Kabul etmişti.Serhat Beyle ortak buluşacağımız yere gelip beklemeye başladım bir süre sonra gelmişti.Yağmur’u alıp geri evime döndüm.Akşam olunca alacaktı Yağmur’u.Yağmur’un karnı aç olunca markete gittim.Geri dönerken Utku Kayra’yı gördüm.Beraber eve geçtik.Bugün Yağmur’u beraber bakacaktık.Yağmur’a bakarken eğneliyorduk.Utku Kayra bana dönerek;
“Yağmur senin kızın olsa çok güzel bir anne olurmuşsun.”
“Teşekkür ederim”
Dedim.Serhat Bey kızını aldı.Ve bir saat geçtikten sonra beni aradı.Yağmur’un soluk borusuna boncuk kaçtığını söyledi.Boncuğu çıkartmıştı doktor olduğu için.Eve gelip Yağmur’a bakmamı istedi.Utku Kayra da benimle geldi.Serhat Bey’in evine geldiğimizde Yağmur ağlıyordu.Yağmur’u uyutmayı başarmıştım.
“Sen nasıl bir babasın?”
“Ne demek şimdi bu?”
“Sinem sakin ol”
“Sen karışma Utku Kayra.Yağmur’un soluk borusuna boncuk kaçarken sen neredeydin?”
“Bana bağıramazsın”
“Senin yüzünden o kız ölebilirdi”
“Sus artık”
“Sen ciddiyim bir belasın hem annemi aldın hem hayatımı”
“Ben sana bir şey yapmadım”
“Yalan söyleme sadece benim değil Yağmur’un da hayatını mahvettin üstelik kazayala oldu diyorsun”
“Çık git evimden”
“Sana bayılmıyorum”
Dedim ve Utku Kayra ile evden çıkıp gittik.Bir marketin önünde durdu Utku Kayra.
“Sakinleşmek için bir çikolata”
“Tatlıya ‘hayır’ diyemem”
Markete gidip çikolata almıştı.Bana ve kendisine.Yerken;
“Lezzetli”
“Aynen sana bir şey sormak istiyorum”
“Seni dinliyorum”
“Ya da boşver çikolata dudağın kenarında kalmış”
“Aa öyle mi?Peçeten var mı?”
“Yok dur öyle (dedikten sonra çikolatin kaldığı yeri parmağı ile sildi) İşte oldu”
“Ne söyleyecektin?”
“Üniversite sınavına hazırlık yapıyor musun?”
“Cidden bunu mu soracaktın.”
“Bunu sormayacaktım Görkem…”
Sözlerini tamamlayamadı bir kadın yanımıza gelip “Kurtarın beni nolur!” dedi.
Utku Kayra
“Önce sakin ol kimden ve niçin?”
Kadın
“O işte geliyor”
Utku Kayra
“Tamam”
O anda adamın biri hızla geldi.Kadında arkamıza saklandı.
Adam
“Çekilin o benle…”
Sinem
“O seninle gelmek istemiyor”
Adam
“Bayan o benim karım ve benimle gelmek zorunda”
Utku Kayra
“Kardeşim anlasana seninle gelmek istese gelirdi”
Adam
“Sen karışma onunla benim aramdaki mesele”
Sinem
“Hanımefendi bizimle gelecek”
Adam
“Ee çekil ve bayan”
Diye beni itti bunu gören Utku Kayra öfkelendi.”Bunu yapmayacaktın” diyerek adama yumruk attı.Adam bunun üzerine cebinden bıçak çıkardı.
“Napiyorsun sen?”
“Karımı alacaktım vermediniz şimdi ise canınızı alacağım”
“Koy bıçağını cebine Yavuz”
Dedi kadın ama nafile.Adam Utku Kayra’nın üzerine doğru yürümeye başladı.
“Utku Kayra kaç,Utku Kayra beni dinle kaç!”
Utku Kayra sözümü dinlemedi, kaçmadı.Adamla boğuşurken kadınla kaç kez araya girdik.Sonunda adam Utku Kayra’yı sıkıştırıp bıçakladı.
“Utku Kayra!”
Diye ağlamaya başladım.Utku Kayra’nın başında “Aç gözlerini”diyordum.
“Utku Kayra uyan aç gözlerini!”(Sesimin çıkamaz haline gelinceye kadar)
Ben ağlarken kadın ambulansı aramış adamsa kaçmıştı kalabalık ise etrafımızdaydı.Sonunda ambulans geldi.
Hastaneye geldiğimizde Doktor Pelin Hanım:
“Acil kan lazım çok fazla kan kaybetmiş.”
Bir hemşire “Peki”dedi.Evet,Utku Kayra çok fazla kan kaybetti.Beyaz tişörtü kırmızıya dönmüştü.
Hemşire
“Hasta yakınları sizler misiniz?”
Sinem
“Evet”
Hemşire
“Hasta çok fazla kan kaybetmiş.A Rh pozitif olanınız var mı?”
Kadın
“Benim kan grubum ile uyuşuyor”
Bu habere sevinmiştim.Utku Kayra onun hayatını kurtarırken bıçaklanmıştı.Şimdi sıra ondaydı o Utku Kayra’nın hayatını kurtaracak.Kadın kan verdikten sonra yanıma oturdu.
“Çok mu seviyorsun?”
Dedi herhalde bizi sevgili sanmıştı.
“Arkadaşım olduğu için evet”
“Utanma bu kadar ağlamak bir arkadaş için değildir.Ben seviyor sandım yanılmışım.Sizin karşınıza böyle çıkmak hiç hoş olmadı”
“Yok estağfurullah”
“Yol ya da can arkadaşını iyi seçmelisin ben bu cezayı bu adamı severek aldım ama bence sen bu çocuğu seçmelisin çünkü beni tanımadığı halde korudu.Seni düşünemiyorum.”
Doktor Pelin Hanım çıktı hemen ona durumu hakkında bilgi istedik.
“Çok fazla kan kaybetmiş yeterli kan gelince ameliyata aldık.Bıçak sol böbreği sıyırmış”
“Yani”
“Anlayacağınız bir gün daha burada kalacak.Şu an iğnenin etkisi ile uyuyor gözünü açtığında görebilirsiniz”
“Tamam”
Doktor Pelin Hanım uzaklaştı.
“Çok yorgun duruyorsun hastanenin kafeteryasından çay beye tost alayım mı?”
“Yok,canım hiçbir şey istemiyor”
“Tamam sen bilirsin”
Dedi ve gitti.Bir buçuk saat sonra uyandı Utku Kayra.Hemen yanına gittim.
“İyi misin?”
“Karnımda bir ağrı var.Sen iyi misin?Yüzün solgun gözlerin ise sulanmış yoksa ağladın mı?”
“Yok iyiyim”
“Doğruyu söyle”
“Evet,tek hayatımda sizler varsınız!”
“Bu ne sitem?”
“Özür dilerim”
“Tamam o kadın nasıl?”
Kapı tıklandı içeriye gelen sorduğu kişiydi.
“Geçmiş olsun müsait misin? Teşekkür ederim”
“Müsaitiz rica ederim.Boşanmayı düşünüyor musun?”
“Bilmiyorum”
“Nasıl?”
Diye atladım.
“Boşanacak mısın?”
“Aslında ben…”
“Korkuyor musun?”
“Utku Kayra haklı korkmana gerek yok”
“Ben korktuğumdan değil.Ben hamileyim.”
“Ne?”
Bu söz öfkelenmeme neden olmuştu.
“Nasıl yani hamile olduğunu biliyor mu?”
“Evet”
“Hamile olduğunu biliyordu ve bunu bile bile yaptı öyle mi?”
“Söylesene”
Utku Kayra da öfkelendi.
“Çocuğu istemediğinden…”
“Düşük yapman için sana şiddet uygulayan bir adamla aynı evde kalmaya devam mı ediceksin?”
Bu sefer sesimin tonu daha sertti.
“Çocuk için boşanmıyorum deme bana,bak senin ve çocuğun için ben buradayım ama sen eğer boşanma davası açmazsan benim ve çocuğunun katili olursun hadi beni düşünmüyorsun doğmamış çocuğunu düşün”
“Tamam peki ama bizi koruyacaksınız”
“Tamam söz”
Tags: #MahvolmuşHayatlar
