İKİNCİ ŞANS

İlkbaharın o sıcak havası sardı dört bir yanımı. Tüm olumsuzluklar gitti kafamdan. Açan çiçekler ve yem yeşil ağaçlar arasında kayboldum bir süre. Kıpırdamak istemedim, tüm hayatımı burada geçirmek istiyorum. Mümkün olmayacak hayaller kurmak canımı o kadar çok acıtıyordu ki. Kafamı öne eğerken yavaş adımlarla okuluma ilerledim.

Sınıfıma girer girmez sırama oturdum. Kafamı kaldırmadım, kimseyle göz göze gelmek istemiyordum. Biliyordum kafamı kaldırırsam biriyle göz göze gelirsem anında aynı şeyleri yapacaklardı. Mahvedeceklerdi beni. Dalga geçeceklerdi istedikleri eziyeti yapacaklardı. Vücudumu morartacaklardı. Bense susmak zorunda kalacaktım.

Bu berbat hayatı yaşan kızım ben. İsmim Özgür, 18 yaşında acınası bir haldeyim. Annem gözlerimin önünde bir arabanın çarpmasıyla öldü. O zamandan beri babamla tek başıma  yaşıyorum. Bu okula öyle hayallerle gelmiştim ki… Hayatımın kurtulduğunu düşünmüştüm ama pekte hayal ettiğim gibi olmadı. Okula başladığım ilk günden beri zorbalığa maruz kalıyordum.

bir kaç ay daha sabredersem her şey bitecekti. Kurtulacaktım okuldan, okulun  içinde bulunan herkesten. Tek yapmam gereken sınavları verip kurtulmaktı. Suyumdan bir yudum aldığım anda parmakları kırmızı ojeye bulanmış bir el bileğimi kavrayıp çekti. Suyum masanın üstüne dökülürken kafamı elin sahibine çevirdim.

“E-efendim Başak?” Korkulu rüyam. En kötü kabuslarımın baş kahramanı. Başak bana eziyet etmeye bayılan sevgili sınıf arkadaşım ah ayrıca kendisi üvey kardeşim oluyor. Nasıl mı? Babam bir polis ve burs sıvanı kazanıp özel okuluma başlayacağım ilk gün beni okula bırakmak istedi. Keşke bırakmasaydı beni bırakırken Başak’ın annesini görmüştü. Anlatmalarına göre ilk görüşte aşık olmuşlardı. Onlar evlenirken benim hayatım tam bir cehenneme döndü.

“Matematik sınavında bana kopya vereceksin bu sınavdan kalırsam sorumlusu da sen olacaksın.” Tek bir söz söyleyemedim. Arkasını döndüğü gibi gitti. Neden ben? Neden bir tek bana eziyet ediyordu. Babamın onun annesiyle evlenmesini hiç istemedim en başında karşı çıktım ama ona rağmen bana neden eziyet ediyordu?

Sınavın başlamasına yakın Başak yanıma oturdu. İğrenç şeker kokulu parfümü midemi öylesine bulandırdı ki birkaç saniye kendime gelemedim. Sınav kağıtları dağıtılırken gerginliğim gittikçe. Soruları çözerken Başak bacağımı dürttü.

“Şimdi değiş hemen.” Yapmadım. Eğer yaparsam öğretmen bunu görecekti . Başak tekrar vurdu. “Eğer değiştirmezsen seni öldürürüm duydun mu beni?”

“Yaparsam görür. İkimizde disipline gideriz Başak.” Dinlemedi beni. Hiçbir zaman dinlemiyordu zaten. Öğretmen arkasını döndüğü anda kağıtlarımızı değiştirdi. Öyle sesli yapmıştı ki sanırım sınıftaki herkes duymuştu sanırım.

“Bahar neden kağıtlarımızı değiştiriyorsun öğretmen görecek.” Hareket edemedim. Beynim dondu adete , hayatımı bitirmeye çalışıyordu. Birkaç saniye sonra öğretmenimiz konuştu.