İhanet Gecesi

1.BÖLÜM

Keyifli okumalar

İnsan geçmişten kaçar mıydı? Nereye kaçabilirdi ki? Hangi seçenek ama ben kaçardım. Geçmişim acılarla doluydu intikam için beni kullanmıştı.Elbette zamanı gelince , yaptıklarıyla kendini savunacaktı. Oysaki herşey çok güzel gidiyordu. O gece ihanet gecesiydi, sevdiğim adamı en yakınım dediğim insanla yatakta basmıştım ilk defa gördüklerimi reddetti aklım . Bedenim ,ilk defa bu kadar öfke ile ne yapacağını şaşırdı. Bu çok acıydı , belki bilerek yapmışlardı , herşeyi kaybetmiştim. Elimde ne varsa hepsini aldılar o gece.

Baran’ın bana yaptığı ihaneti asla unutmayacak intikam için geri dönüş yapacaktım. O gece içimde bir sıkıntı vardı, içim yanıyordu sanki, nefesim kesiliyordu. Telefonuma mesaj gelince kapalı gözlerimi aralayıp baktım. Gizli numaradan gelmişti.

“Şuan arkadaşın sevgilinin koynunda”

Bir an “Saçmalık” diyerek aldırış etmeden uyumaya çalıştım ama kalbim “git kontrol et” diyordu. Gece saat 10.10 geçiyordu. Annem’e hemen döneceğimi söyledim. O kadar hızlı gidiyordum ki, ilk defa sarı ışıkta  gazdan ayağımı çekmemiştim. Baran’ın evine geldim yanımda yedek anahtar vardı, Elim titreyerek anahtarı sokmaya çalıştım. Korkarak açtım kapıyı sessiz bir şekilde girdim. Üst kattan sesler gelince yavaş adımlar ile Baran’ın odasına gittim. Arkamdan bana meraklı ve şaşkın gözlerle bakan Asude Hanım ve Semih Bey’i farkmemiştim bile. Yavaş ve emin adımlarla odasının önüne geldim. İçerden sesler geliyordu. Endişeyle açtım kapıyı, gördüğüm şeyle dünyam başıma yıkılmıştı. Midem bulandı daha fazla duramadım ve evden çıkarken arkamdan seslendi.

“Leyla dur açıklayabilirim”

Duymazdan gelerek devam ettim. Annesi ile babasının yanından geçerken daha da hızlandım arkamdan tekrar sesleniyordu.

“Leyla, lütfen açıklayabilirim”

Durdum ellerimi yumruk yapmıştım istemeden arkamı döndüğümde tam karşımdaydı. Var gücümle suratına vurdum içimdeki tüm nefreti, öfkemi attığım tokat ile bıraktım. Eliyle vurduğum yanağını tutarken,

“Sakın, sakın konuşma çünkü konuşmana artık gerek kalmadı.”

Arkamı dönüp arabaya gittim. Anahtarı tutarken etrafı budoğrulanık görmeye başlamıştım. Gözlerimi sildim yanaklarım yanıyordu. Hissediyordum ama bu intikam ateşiydi, ve ben er ya da geç alacaktım. Tam o anda aklıma mesaj geldi. Telefonun kilidini girip mesaja baktım. Duraksadım bir an gördüğüm şeyle şoka girdim.

“Bu mesaj gönderen tarafından silindi”

Neydi bu şimdi şaka mıydı? Hayır bu gördüklerim şaka olamazdı. 5 yılım tek bir gecede yok olmuştu. Belki de tek gece değil her gece yok edilmişti. Arkamdan biri adımı söylüyordu.

“Leyla”

İkisi birden karşıma geçip el ele tutuşup bana bakıyorlardı. Şuan tek istediğim onlardan uzağa gitmekti ama yapamadım çünkü sevdiğim adamın bunu neden yaptığını merak ettim.

“Beni neden sevmedin” sesimi kontrol edemedim. Farkına olmadan kısılmış sözler boğazımı yakmaya başlamıştı. Kendimi biraz daha toparlayınca gözlerimi kısarak ona baktım.

“Seni sevdim ama”

“Ama sen yatağa girip zevke doyuracak birini istedin ben yapmadım diye kardeşim dediğim kişiyle oldun”

Haykırmak istedim sesim çıkmadı. Sanki nefesim kesilmişti bu bir kabus olmalıydı ihanetin acısı gözlerimden damla damla akıyordu. İhanetin bedelini ağır ödeyeceklerdi bunun acısı hiçbir zaman geçmeyecek.

“Bana yaşattığınızı bedelini misli misli ödeyeceksiniz”

“Leyla lütfen anlayışlı ol”

“Adam gibi söyledin de ben mi anlayış göstermedim.”

Benim canım bu kadar yanarken benden anlayışlı olmamı istemişti. Arkama dönüp bile bakmadan uzaklaştım eve geldiğim gibi odama girip kapıyı kitledim. Annem ve ablam peşimden koşup”Leyla aç kapıyı”diye soruyordu.

Ah be! Annem kızını yine kırdılar, yarım bıraktılar ne olsun daha yaşamak için bir nedenim bile yok artık etrafımda ne varsa kırıp dökerken annem ağlayarak kapıya vuruyordu. Babam yoktu sadece ben ve ablam vardı. Babam bizi terk edip gitmişti. Ben babamın kırdığı kalbi ona emanet ettim ama onu bile parçalara bölmüştü.

1 HAFTA SONRA

O olayın üzerinden tam tamına 1 hafta geçmişti. İkisinin de sesi yoktu. Olsa bile bundan sonra umrumda değildi. Yeni işe girmiştim akşam eve geldiğim de ablam’ın bana dikkatli bir şekilde bakıp anneme işaret ettiğini gördüm. Bundan birşey gizledikleri belli oluyordu. Eskisi gibi gülmüyordu yüzüm hayattan beklentim de yok olup gitmişti.

“Leyla biz seni seviyoruz” diyordu. Ablam gülümsedim herkesin anlaşarak söylediği tek yalan “Seni seviyoruz” sırf vicdanlarını rahatlatmak için ama kimsenin içimdeki kıyametten haberi yoktu. Can yakmak onlar için bu kadar kolaydı? Odamda bunları düşünürken telefonu alıp insgram’a girdim. O an gördüğüm fotoğrafa ve düğün davetiyesine bakıp durdum. Bunu nasıl yapardı? Hiç mi acımadı bana anılarımıza nasıl kıymıştı gözlerim dolmuştu. Ablam bana sesleniyordu, fakat onu duyacak halde bile değildim.

“Leyla kime diyorum” diyerek odama giriş yapmıştı. Yanıma oturup”yine mi ağlıyorsun “demişti. Telefonu uzatıp eline verdim o şaşırdı çünkü ona hep güvenmişti. Ama güvendiği dağlara kar yağdı aniden ayağa kalkıp dolaptan bana alınan hediyeleri kutuya koydum. Montumu alıp kutuyla birlikte evden çıktım. Bugün nişanı vardı hediyesini vermek lazım öyle değil mi?

Eve gelince hediyeleri alıp kapıya vurdum hizmetçi beni görünce “Siz” dedi. Onu aldırış etmeden içeri daldım herkesin bakışları bana döndü. Kutuyu bırakıp alkışladım. Baran engel olmaya çalışsa da takmadım”tebrik ederim sevgilim”dedim. Yüzündeki damar patlayacakmış gibi bana bakıp” Leyla hiç sırası değil “dedi. Gözlerim dolarken kahkaha attım” neyin sırası peki” Beni yıllardır Gül’ün koynuna girerek aldatmıştı. Ve şimdi onunla nişanlandı yanına gidip zavallı bir bakış atıp”sevgilimin koynuna girerek benden aldın “dedim. Hediyeleri kucağına verince ellerimi saçlarıma götürdüm. Bir avuç saçı eline bırakınca Baran endişeyle” Leyla “dedi. Gözlerine bakarak” ne oldu üzüldün mü? Etrafa bakınca okuldaki herkes buradaydı”hepinize yazıklar olsun” dedim.

~~~

Son kez gözlerine bakıp “Seni asla affetmeyeceğim” dedim. Peşimden gelip kolumdan tutup öpmüştü onu itip tokat attım zorla sarılarak “bilmediğin şeyler var” diyerek fısıldadı. Yağmur damla damla akıyordu aynı gözyaşım gibiydi. Arkamdan bağırdı”Leyla” Onu aldırış etmeden gitmek zorundayım kalırsam enkazın altında kalacaktım. Gül kapının önünde sinsi sinsi gülüp”Baran”dedi. Arkama bakmadan çekip gittim. Eve geldiğim gibi odama girip valizleri hazırladım ve eşyaları doldurup ablam elimden tutup “Leyla sakin ol” dedi. Bu şehirde kalmak istemiyordum nefes almak ağır geliyordu. Ablam endişeyle bana bakınca burnumdan kanlar geliyordu başım dönüyor gözlerim kararmaya başlıyordu. Düşmemek için ablam’a sarıldım ellerini saçlarıma götürdü. Okşadıkça daha çok saç geliyordu eline gözyaşlarım sicim sicim akarken ablam’a hastalığımı ve yaşadığım ihaneti anlattım. O kadar kızmış ki ona dönerek “buradan gidelim” diyerek mırıldandım.

Annem’in ve ablam’ın hastalığımı öğrenmesi üzerinden 1 ay geçmişti o şehirden taşınmıştık İzmir’e gelmiştik ablam beni hastaneye yatırmıştı sürekli kemoterapi görüyorum ve bu benim için çok zordu. Aynaya bakınca saçlarımın ve kaşlarım tamamen dökülmüştü. Gözlerim tekrar doldu doktor odama girip hüzünlü gözlerle bana baktığını fark ettim.

“Leyla bugün nasılsın?” diye sordu gözlerime bakıyordu. Genç kirli sakallı o da fazlasıyla yorgundu. Zoraki gülümsemeyle “yorgun ve bitkin” dedim. Hafiften gülüp “zamanla iyi olacaksın sabret” dedi.