Bünyamin Bey, yine iş gezisine çıkmıştı. Antalya’ya gidecek orada anlaşma yapıp geri dönecekti. İlk uçakla Antalya’ya indi. Orada onu çetin bir pazarlık bekliyordu. Rakibi dişliydi ve onu sürekli tehdit ediyordu.
O buna rağmen her şeyin Allah Teâlâ’dan geldiğini biliyordu. O yüzden de içi rahattı. O rahatlıkla pazarlık yapacağı yere girdi. Teklifini sunup dışarıya çıktı. Dışarıda onu rakibi bekliyordu. Rakibi ona:
‘Bünyamin Bey, size kaç sefer söyledik bu işe girmeyin diye, ama siz anlamadınız. Galiba siz canınıza susadınız’ dedi tehdit edercesine.
Bünyamin Bey, bu tehdit karşısında sadece gülümsemekle yetindi ve oralı bile olmadan yürüyüp gitti. Rakibi bu durum karşısında sinirden küplere bindi. Sinirden adeta burnundan soluyordu.
Rakibi olan Talip Bey, onun yürüyüp hiçbir şey demeden gitmesini hazmedemedi. Bu yüzden koşarak onu durdurdu. Ardından ona:
‘Bünyamin Bey, böyle hiçbir şey demeden çıkıp gidemezsin’ dedi tıslayarak.
Bünyamin Bey, onun tavrına daha fazla tahammül edemeyip ona:
‘Bakın Talip Bey, sizin bu işe ihtiyacınız olduğu gibi benim de ihtiyacım var. Bu işin kime nasip olacağını ancak Allah Teâlâ bilir. O yüzden benim için oldukça rahat, ama ya senin için’ için sözünü vurgulayarak söylemişti. Ama Talip Bey’in bundan anlayacağı yoktu. Çünkü hırsı kendisini öyle kaplamıştı ki gözü hiçbir şeyi görmüyordu. ‘Senin için öyle kararmış ki gözün hakikatleri görmez olmuş’ dedi gözlerinden ateş çıkarcasına.
Bünyamin Bey, Talip Bey’le konuştuktan sonra teklifin sonucunu beklemek için kalacağı otele geçti. Abdestini aldı. Önce vakit namazını kıldıktan sonra kazaya kalmış olan namazlarını kıldı. Namazın sonunda ellerini açıp verdiği teklifin hakkında hayırlı olmasını istedi. O dua ederken Talip Bey’de odasında bir sağa bir sola gidip geliyor, rakibi hakkında ne yapabilirim diye düşünüyordu.
Tags: #din #aşk #İslam
