DÜNYA

Her is gunu, masamin basina geçip yaptigim ilk sey on onbes dakika kadar düşünmek oluyor. Dun neler oldu ,bugun neler yapacagim,,yârini planlamak.,bu is hayatimdaki ritüelim olmuş durumda.son iki yildir bu aliskanligi ayni manzaraya karsi yapıyorum.Ankara nin soğuk gri bina yiginlarina karsi. Ofisin camindan görünen resim hep ayni, tekdüze uzun gri betonarme yapilar. Hiçbir mimari ve sanatsal ozelligi olmayan  kişiliksiz bina yiginlari.

Gozumu ofise cevirince, icerdede pek renk yok aslinda. Ankara ya benzemişim. Renksiz, soluk ve tekdüze. Sonra beni bir merak aldi! İnsanoglu dünyaya yerleşmeden once nasil bir yerdi Dunya? Sadece dunyalilarin yasadigi bir dünya? Hayvanlar Bitkiler ve doga. Hersey belirli bir ahenk içinde.Guzel masum ve temiz. Ama biz insanoğlu Cennetten dünyaya gelince dunyanin bizimle imtihani baslamis.

Ilginctirki, ciplak geldiğimiz bu yabanci gezegende sadece topragi kullanarak neler yapmisiz,ve geldiğimiz bu duruma bakin.Herset ama hersey topraktan. Madenleri islemis uzaya bile cikmisiz. Yüksek binalar inşa etmiş ucmussuz,denizde buyuk agir ahşaplar metaller yuzdurmusuz daglari delmiş kendimize yollar acmisiz.Yayilmis,cogalmis acimasizca gaspetmisiz bu güzel gezegeni.Sonra bize yetmemiş Uzaya cikmis kendimize yeni kesifler aramaya baslamisiz.

Bir bina yapmak için kac cesit maden gerekiyor acaba? Ne kadar alani tahrip ediyoruz,Kac kişi kac gun calisiyor ? verdiğimiz zararin boyutu nedir? Toprak ve su ile basladigimiz bu yolculukta geldiğimiz su son durum cok urkutucu. Dunyanin her alanini tahrip edeceğiz ve kendi sonumuzu hazirlayacagiz,,bu durum oturduğu evi ateşe veren ahmak insan misalidir.Akilli kurnaz geçinen ahmaklar surusuyuz biz insanlar..Icatlar yeni buluşlar hepsi sonu hizlandirmaktan ibaret. Hayatimizi kolaylastirdigimizi dusunurken yok ediyoruz.

Ne diyeyim,sonumuz hayr olsun vesselam.

GİZLİSAKLI