Güvensizliğin kalbimi bir sarmaşık gibi sardığı vakitlerdeyim.
Halimi hatrımı soranın olmadığı,
Pesimist ruhumun bedenimi yalnızlığa ittiği vakitlerde
Yorgunum,öylesine yorgunum ki tenime batan dikeni uzaklaştıramam
Öylesine yorgunum ki o güzel sesine heyecanlanamam
Duygularım yorgun
Göğüs kafesimi yumruklamayı bırakmış kalbim yorgun
Düşüncelerin kuşattığı zihnim yorgun
Her çirkinliğe maruz kalmış ruhum yorgun
Söylenememiş sözlerim
Yazılmamış şiirlerim yorgun
Duyulmamış çığlıklarım
Arsız ruhum
Şefkatini esirgemeyen yüreğim yorgun
Nâmüntenahi evrendeki acıların tümü sırtıma yüklenmiş
Kamburum yorgun
Yorgunum ben
Öylece yorgun
Bir ev düşünün
Yuva değil lakin!Ev
Târumar edilmiş
Harabeden hallice
Ama hâlâ bir yanı güneş alıyor
Rutubet kokusu dahi güneş alan yerleri gizleyemiyor
İşte ben o güneş alan harbeyim
Bir ağaç düşünün
Her mevsimi güz
Usul usul döküyor yapraklarını durmaksızın
Lakin kökleri toprağı bırakmaya niyetli değil
Hah işte o ağaç var ya
Hepinizin her an yere yığılacağını düşündüğü
Lakin asla toprağından ayrılmayan
Ben o ağacım işte
Ben harabeyim içine girmekten korktuğunuz
Ben yıkık dökük olanım
Ben daima kıyısında ölümün
Ben biraz ölü biraz canlıyım aslına bakarsanız
Her şeyden önce insanım
Heyecanla yorumlarınızı bekliyorumm:))
Umarım hoşunuza gider
Tags: #güz #heder #huzur #şair #şiir #sonbahar hüzün melankoli umut
