BOŞVERMİŞLİK

   🔺Boşvermişlik🔺

Mutluluk arkada kalmış bir otogar

Artık…

Ve biz yolculuk sırasında uyuya kalmışlığın 

elemine dem vuruyoruz durmadan ah

vahlara esir oluyoruz.

Otobüs yollara dalarken de biz zihin

yolculuğana çıkıyoruz cam kenarında.

Acımız yollar gibi kıvrım kıvrım 

Bazen sard dağların. Altında esir kalmış 

edeta yokuşlu yol misali

Hayallerimiz. geçer bu yollar da Biter ..

Dedikçe ne tümseklere maruz kalıyoruz..

Hep iyiyi isteriz oysa ki ama şanssızlığa

boyun eğer güzel hayaller

Bir kötüye yar oluşunu izleriz mutlulukların 

bizim ne eksiğimiz vardı

deriz, hayallerin suyunu mu eksik ettik?

Otlarınımı yolmadık, çapasını çabasız mı 

bıraktık 

Halbuki bu karanlık acılarda ilmek ilmek

ördük güzel dişleri hepsi bir düşten öteye

gidemeğinden düştüller belki…

Yolda olmayı sevdiğimizden mi yolda

kalmışlığımız mı bilemedik bütün yolların 

kendimize çıkacağını…

Bilemedik kelebek kalbi taşıyanların

olduğu ve ağlayabileceğini

Kelebeğin kalbinin kanatlarındaki tozların olduğunu bilemedik

Kanatları kırılan her kelebeğin kalbî

elimize yapışan tozlar olacağı bilemedik

Ve kelebek gibi yaşayanların ahını

alınmayacağını Hiç mi hiç bilemedik