Vapura bindim. Haliç o kadar güzelki. Dışarı çıkmış vapurun arkasında bıraktığı köpürtüyü izliyordum. Haftada bir gün bu rutini gerçekleştiriyorum. Martıların gaglaması bana huzur veriyor. 76 yaşındaki birine göre çok haraketli biriyimdir.
Küçük çantamdaki bitter çikolatayı aldım. Paketi açtığımda havayı ağır bir bitter kokusu bastı. Bu koku beni eski günlerime götürüyor. Çikolatadan bir parça aldım ve ağzıma attım. Bu tatta beni memleketime götürüyor. Ağzımdaki çikolata eriyince güzelim Kıbrıs’ı hatırlıyorum. çocukluğumda yaşadığım şeyleri. Acıları,hüzünleri,mutlulukları,sevinçleri… Ama sadece bu bitter çikolatada. Bitter miktarları,şekerleri… herşeyi aynı olsa bile. Aslında bu bitter çikolatanın tiryakisi sadece ben olabilirim. Çünkü çok fazla ünlenmemiş. Diğerleride tadına baksa bile beğenmiyorlar. Ve maalesef sadece bir dükkanda bu bitter çikolata satılıyor. Ümraniye’nin iç kısımlarında küçük bir esnaf. Bu esnafım kepenkleri kapatmaması için dua ediyorum. Çünkü eskilere dönmeyi seviyorum. Acı olsa bile. Kendimle gurur duymamı sağlıyor.
Babam rumlar yüzünden şehit oldu. Ama vatana bir yardımı dokundu. Ben ise vatana pek yararlı biri olmadım.O yüzden tek gurur kaynağım ailem. Ve bunları hatırlamamın yoluda bu çikolatadan geçiyor. Açıkçası bir çikolatanın beni nasıl eskiye götürdüğünü bilmiyorum.Hiçbir zamanda merak etmeyeceğim.
25.01.2022
Eyüp Tuğrul Türklü
Tags: Bitter çikolata
