Adını yazmıyorum
soy adını aldığın isminle başlıyorum sözlere
ilk harfin özelimde
büyük harf ile başlarken
kafiyeler kurma derdine düşmüyorum
kahraman bir kurtarıcı gibi kurtarıyorum seni
kalbinin düştüğü yalnızlığından
adıma hırsız diyorlar kalbini çalan hırsız
soyadının ikinci harfinde bir delilik tutuyor beni
saclarını papatyalarla süsleyip
seviyor mu sevmiyor mu diye soruyorum
bilmiyorum ,beni bu işe karıştırma derken papatya
boşuna mı kopardın seni bir ilham ol sevdama
bakma sen bana derken papatya, ben bilsem beni seveni bilirdim.
ben seni seviyorum diyorum papatya saçları sen ile süslüyorum
sen beni kullanıyorsun diyor papatya sevdiğinden bir haber almak için
oysa sen beni sevseydin dalımdan kopamazdın beni
ilham olmayacaksın sevdama durma o saçlarda boşu boşuna
hadi git dalına
soyadının üçüncü harfini bir şehrin adını veriyorum
öyle küçük bir şehir değil bu
adına aşıklar şehri diyorlar
toprağa bastığımda kokusu burnuma geliyor
uzak kalıp sonra kavuşmak ne güzel bir şey
hasretin prangalarını kırılıyor
soyadının dördüncü harfini bir şiire katıyorum
hangi lisanı kullansam sana tanıdık gelecek
ve gözlerinde bir gözü ararken kayıp giden zaman
beni kalbinin bir köşesinde esir edecek
soyadının beşinci harfi bende bir tutukluk yapıyor
kahramanlık yaptığım onca hikaye birer birer kopup gidiyor ellerimden
hasretin prangalarını kırdığımı düşünürken
sana yaklaşmak isterken ,mesafeler acılıyor .
bir şeyler yapıp engel olmak dur demek istiyorum
ama olmuyor kalbin beni bir köşede tutsa da
mesafeler seni benden beni senden ayırıyor
beş harfinin bir araya geldiği bu sayfada
şiirler adını anlamadı
soy adını benden başka bir bilen olmadı
şimdi söylemek bir itiraftır
