“Gözlerimi kapattım artık hayalinle yaşıyorum”
“Kaç senedir kalbimin derinliklerinde saklandın minik prensesim şimdi çık ortaya bu acıyla yüzleşme vaktin geldi”
Hayatımın başladığı noktaya dönüyorum en güzel yıllarıma dönüyorum bugün ilk defa seni yazıyorum, seni ilk defa içimde tutmuyorum sevgimi, öfkemi beni nasıl kucakladığını, sarıldığını o güne dönüyorum 24 yaşındayım senden kalan 7 yaşımın masumunu çıkarıyorum ortaya
” Hazır mısın?”
Şuan karşımdasın görüyorum iki sandalye var tamamen ahşap ve koyu kahve…
Karşı karşıya geldik sonunda hep hayalini kurduğum o an işte tam zamanında! Oturuyorsun birine sakin bir tavırla ama çok yaşlanmışsın, saçların beyazlamış , göz kapakların iyice düşmüş. Neden o beyaz gömleğini hiç unutmuyorum? Bugün özellikle onu giymişsin sana çok yakışmış. Sadece seni izliyorum ama bunları dile getiremiyorum. Ben bugün senin karşına oturmuyorum şaşıracaksın hissediyorum avucumun içindeki masumu oturtuyorum karşına döndüm sana ağzım açıldı ;
“-Onun sana sormak istediği yıllardır içimde saklanan soruları var. Hep sustu seni bana anlattı
O masumun her düştüğünde hıçkırıklarla ağladığı, canının çok yandığını bile bile senin ismini dilinden düşürmediğini senin arkana bile bakmadan gittiğini anlattı. İçimizde ki yangın bizi yaktı seni onunla baş başa bırakıyorum.
Onu üzme!”
“-Sadece anlat bir kere saçını okşa hiç olmasanda ve yine gitsen de ona bir kere sarıl!”
“-O kız seni seven her zaman seni bekleyen taraf.”
“-Ama ben senden nefret eden tarafım. Bunu hiç unutma olur mu ?.”
Arkamı dönüyorum sana yavaşca hayatı bana acımasızlaştırdın gözlerim doluyor ama yüzünü göremiyorum şuan sana yeniden baba demek için canımı verirdim ama beni dönüştürdüğün kız için 7 yaşımdan özür dile .
Yavaş adımlarla ilerliyorum ve gözümü açtım şimdi senin gerçeğini yazıyorum;
Bekle beni baba…
