BEN ŞAİR DEĞİLİM

Seni hissediyorum sevgili,
Huzurun kayaya vuran membaından çağırıyorsun türkünü.
Bazen bir yaz rüzgârı gibi yumuşak ılık,
Bazense fırtına misali dikenli ve uğultulu yüreğimdesin.
Sakinliğimin son demlerini yaşıyorum.
Ben bunu hak etmedim sevgili
Sevginin en saf halini topladım yıldızlardan,
Uzaktan seslendim ruhuna
Ve rûyalarıma girdin usulca.

Kararları veren ben olamadım düşlerde,
Çaresiz günlerdeki beddualarımı geri aldım sevdiğim.
Oysa ben sana masum iken tutulmuşum.
Şimdi göğün en tenhasına yolluyorum sevdamı,
Biliyorum yıldızlar sahip çıkar soluksuz.
Nihayetinde tatlı bir esintiyle gider uzak diyarlara
Senden uzaklaşmak için.
Üzgünüm sevdiğim,
Benim duygularım senin yolunda değil,
Oysa ben şair değilim ki.
Aramızdaki katran karası duvarlara gücün yetmez sevgili.
Duvarlar öylesine örülmüş ki yüreğine,
Kalp atışını nasıl duyduğuna anlam veremiyorum.
Beni hiç duymayışını fark edeli bilmem kaçıncı senesindeyim.
Bir gün aynı şehirde karşılaşmak fikriyle boğuşurken,
Aynı dünyada olmayışımızın meşum kuruntusu var içimde.
Hayatın bize hazırladığı bin bir oyunu var.
Lâkin ben seni bilmem kaçıncı oyununda kaybettim.
Her oyunda öyle bir kayboluştasın ki heyhat!
Şimdi elimde tükenmeye yüz tutmuş mum ile
Yüreğindeki odaların keşfindeyim.
Öylesine zulmet ki mum yanmaktan vazgeçmek üzere.
Bilir misin ki karanlıktan hoşlanmadığımı?
Senin yüreğini keşfedeceğim sevgili, korkmamın zamanı mı?
Yüreğine ışık tutuyorum, gücenmeyesin
Kimleri davet ettin gönlüne tecessüs içindeyim?
Hangi güzelleri barındırarak kararttın kalbini?
Oysa ben ışık tutmak için gelmiş idim.
Şimdi sevgime ait emareleri çaresiz arar dururum,
Zulmeti öylesine sahiplenmişsin ki
Beni de karanlıkta kalebent edip, kaybedeceğinden korkarım.
Senin yüreğinde kaybolmak bile güzel sevdiğim.

Yüreğin bir girdap gibi soluğumu keser.
Lâkin ne için kan ağlar yüreğin?
Karanlığın içinde parıldayan bu şelale de neyin nesi?
Yoksa geçmişten gelen o saflığın membaı mı?
Bana ilham kaynağı oluveren tebessümünü kim soldurdu?
Öylesine mahcup öylesine sade-dil.
Gecelerce zihnimi esir alan teranene ne demeli?
Ah bir kez daha duyuverseydim seni,
Hemen ardından can versem, hisseder misin beni?
Aynı rûyaları gördüğümüzden endişe ederim.
Bilincimin bana oynadığı oyunlardan kurtar beni.
Karşıma bir anda çıkıver ki utansın bilincim.
Adını anmaya korkar iken çehreni nasıl düşlerim?
Bana o cesareti veremedin sevdiğim.
Şimdi platonik bir sevdanın geleceğini irtisam ederim,
Henüz çehreni hatırlamıyor iken başka bir çehreye nasıl bakarım?
Ruhuna hasretim,
Yavaş atan kalbinedir özlemim sevgili.
Mum yanmaktan vazgeçiyor, ben seni sevmekten ne zaman geçerim?
Kalbinin bir köşesinde bile olsa kendimi aradım,
Oysa ben orada seni bile bulamadım sevdiğim.
Ruhun diyarı terk etmediyse bul kendini,
Belki birlikte ışık tutarız yüreğine,
Sen bir gün düşlerimdeki gibi ellerini uzattığında,
Ben seni o karanlıklardan çıkarabilirim sevdiğim…

Sahi hiç karşılaştık mi biz?
Cevabı belki de yüreğimin kuytusunda saklı,
Oysa benim zihnim senden habersiz sevgili.
Ruhun bahsetti yüreğime kendinden,
Ben seni nereden bilebilirdim ki?
Anıların hâlâ kaldı mı zihninde?
Bence artık okumalısın dizelerimi,
Platonik bir aşığın hasta dizelerine davet ediyorum seni.
Çekinme sen de dök içini.
Hiç bir zaman göstermem sana kendimi,
Bilir misin?
Dışarıda sanki bu dizelerin sahibi değilmiş gibiyim,
Pejmürde dolanırım sokaklarda,
İnzivaya çekilmek isteği ise devamlı içimde.
Zihnimin oyunlarını sana anlatsam güler geçersin sevgili,
Ah ben zaten senin tebessümüne hasret değil miyim?
Öylesine acizlik esir almış ki beni,
Yalan dünyama sarılmış, kendimi soyutlamışım sanki.
Kitap okumak gibi seni anlatmak bağımlılık yapmış sevgili,
Şiirlerde anlatmaktan bıkmıyorum seni,
Oysa ben şair değilim sevdiğim…

Zihnimin zehirli dikenlerinden kurtar beni.
Ah beyabanda akarsu aramak gibi seni sevmek!
Bilemezsin seni ne kadar temiz sevdiğimi.
Düşlerime bile davet etmekten kaçınırım geceleri
Niyazkâr ruhuma bir teselli gönder sevgili
Oysa uzaklardan seçemem ben seni
Bir tebessümün unutturur geçmişini.
Gürültüden soğuduğunu hissediyorum,
Debdebeli şeylerden tiksindiğini anlayabiliyorum,
Adın gibi biliyorum seni sevdiğim.
Umarım bir gün nuranî yolda bulurum seni,
Kaderin bana çizdiği yolu bilemem ben.
Ah yılların geçmesinden öyle korkarım ki!
Patolojik bir sevdanın mecnunu olmaktan
Isınamadığım bir yüreğin sevgi beklemesinden korkarım
Senin korktuğun gibi sevgili…