Arzuhal

Sonsuzluğa süzülen bestelerim var benim anne!

İsyankâr sokaklarındayım ömür katedralinin
Onlar beni Çarmıha geriyorlar,

Öbekleşiyor sabahlara dirilmelerim
Kimse hayatı tarif edemiyor

Yaşanılmış duyguları izah edemiyor sözcükler
Doğru nedir saklıyor herkes en derininden
Sahte kahkahaları, kulaklarımı tırmalıyor anne!
Onlar hakikati görmek istemiyorlar .

Kifayetsiz tanımı izdüşümlerin
Üzerimde kelimelerin ayak izleri
Hiç birini duymuyorum anne ,

Ağyarında sağırlığım
Hiç birini görmüyorum,

Bütün bakışların, kör neyzeniyim

Sukutların çığlığında ahrazdır kimliğim
Ben, beni saran bu ritimle
Sonsuzluğa doğru yürüyorum
Tek başına .

Tek ayakla, tek gözle, tek nefisle
Dünyaya yeniden doğarcasına
Kaoslarda boğulurcasına
O’na doğru yürüyorum ben anne
Belki de son-a…
Hiçliği umursamazcasına…