Bugün geçtim piyanonun başına sevgi kokan notalar ve naif parmak hareketleri eşliğinde ahenkli bir müzik yarattım.
Nefret dolu,yoz ve ahenk yoksunu ruhuma aykırı bir müzik…
Sonra rastgele bir müzik açıp dans etmeye başladım.Sakin müziğe uygun hareketlerle süzüldüm.
Bedenim sakince süzüldükçe ruhum arkasından at koşturuyormuşcasına vahşice ordan oraya koşuyordu.Ve ben aykırı ruhuma yine aldırış etmedim.
Daha sonra tuvalin başına geçip huzur dolu,güneşin parıl parıl parladığı bir yaz günü resmettim.
Ruhumdaki huzurdan yoksun,ay tarafından dışlanmış zifiri karanlık zemherinin aksine.
Ve en sonunda elime kalem kağıt alıp nevmit ruhuma aykırı,umut dolu cümlelerle doldurdum sararmaya yüz tutmuş satırlarımı.
Bugün ben göründüğüm gibi oldum,olduğum gibi görünmekten ziyade.
Ve bugün tüm nefretimin odağının bedenimde yaşatamadığım ruhum değil ruhumu yaşatamadığım bedenim olduğunu anladım.
Düşüncelerinizi yorum yaparak paylaşırsanız sevinirim.
Sürçülisan ettiysek affola.
Getpad: insideofmymind
Tags: #keder aykırı bağımsız edebi edebiyat hüzün melankoli ruh
