Adalet mi? O ne?

Sen neyi nereye ne diye anlatıyorsun?
Bu cihanda bu mevzu; bahistir,  ne anlatıyorsun?
Onca sevgi, onca sevda öyküsü, yıllardır,
On binlerce sevgilinin ağızında; bizimki aşktaki kızıllardır. 
Sen neyi nereye ne diye anlatıyorsun? 
Bu cihanda bu mevzu; ikimize mahsustur, ne anlatıyorsun?
Yalana mı muhtaç bu cihan, bu millet; ne akla hizmet yalan sallıyorsun?
Yoksa, yoksa sen de mi alıştın; yalanı doğru anlıyorsun? 
Hey hat! Yazmadan okunmaz mı, okunmadan yazılmaz mı?
Nedir senin derdin, sevilmeden sevmek anlatılmaz mı?
– Anlatılmaz, anlatılamaz! 
Ne diyor, ne diyor? Bu kadının dediği kanıtlamaz. 
Ha, anladım, anlatılmaz mıymış? 
Peki anlatsam dilimden anlar mıymış? 
…

Başlayayım o zaman sevilmeden sevmeyi anlatmaya, duysunlar…
Duysunlar, evet duysunlar… Ancak alalım bebeleri biraz uyusunlar.

‘Ey sevgisiz sevgili,
Ey bilgisiz bilgili,
Ey tecrübesiz tecrübeli! 
Ve ey milletim; siz değil misiniz sezgili?
Duyan, duymayan; anlayan, anlamayan,
Duysun, anlasın; kendini zorlasın bu cihan!

Söyleyeceklerim acıdır dinleyin,
Hak edene ahiret hakkıdır dinleyin…

Kim var ki sevgisizlikten ölen?
Tabii, bizde ölmeyiz…
Lakin muhakkak sevmeyiz,
Kalbi bırakıp kalbe göçen;
Hakkıdır, acımak bilmeyiz.
Bildik mi, bir evlat buluruz ki bu evlat;
Unutturur acımayı, eli boş gönderilir cellat!
Celladın da hakkıdır, acımak bilmemekteyiz. 
Lakin anlamayın yanlış, sözüm gayet yalın;
Acıdık mı tam acırız,
Sevdik mi tam severiz,
Özledik mi aşkı öldürene kadar özleriz; aktır bu alın!

Senin ve sen gibilerin yalanlarla kirlettiği bu aşk dünyası;
Benzer bir çiçeğe; börtü böcek çeker lakin güzeldir o saksı. 
Biliriz, biliriz; sevdiğimizden de onca kirliliğe katlanırız. 
Ne zaman kurtulursak kadın deryasından, işte o zaman paklanırız. 
Ve sen ey kadın;
Sen, benim en büyük hatamdın…
Çünkü kadını anlamak kadınlık ister
Ve kadınlık ise kadınlara mahsustur. Ah bu erkekler… 
Tüm suç onlarda, erkeklerde,
Adalet işte, kadınlar da cennetlerde… 

-ASA Bey-