ADAKLAR ADADIĞIM

ADAKLAR ADADIĞIM

Hayallerimde filizlendirip,

İçimde yeşerttiğim bu sevgiyi

Sarıp sarmalamak isterdim.

Rengârenk menekşelerin büyüsüyle.

Her gün adaklar adayıp

Kucaklar dolusu papatyalar, gelincikler toplayacağıma dair,

Bir güne hasret, bir ana adapte bir ömür.

Ve bir zaman içimdeki sevgiden memnun kalınca,

Adaklarımı yerine getireceğime yemin ederdim.

Kırmızı karanfillerden önce,

Kucak dolusu beyaz güller sunardım sevgiliye.

Bu aşk beyaz güller kadar saf ve temiz diye.

İnandırmalı yâri bir an evvel ve sabır tükenmeden.

Her sabah erkenden gönül suyuyla yeşerttiğim,

Gözyaşı yağmurlarıyla olgunlaştırdığım.

Hasret kokan sevgim çiçek açıp meyve verince,

Adaklarımı tek tek yerine getirirdim.

Ben sıla ümidi taşısam gecelerde,

Sen gurbet misali bîhaber meçhul yerde.

Adaklar adadığım bu sevgiden,

Zambaklara özenip, masmavi enginliklerde,

Yalnız başıma açar, yalnız başıma solardım.

Ve en son kırmızı bir gül sunardım sevgiliye.

İnanıyorum, o daha çok şey anlatırdı.

Benim günlerce hazırlanıp, görünce unuttuğum kelimeleri,

Kırmızı gül ulaştırırdı en doğru haberleri.

Bir tek gül yapardı bunca çaresiz işleri,

Hiç belli etmese de.

Ve bir gün çiçeklerden haber kesilip,

Kırmızı gül de solunca,

Şairleşmiş duygular tükenmiş,

Mecnunlaşmış haller bitmiş,

İş işten geçmiş demektir artık.

Sakın mezarıma gelme hayırsız sevgili.

Pişman olanlar değil,

Sevenler, kıymet bilenler kazanmalı.

(1998)