Dünya’ya gelen her çocuk gibi bende açtım. bir çocuk anne kokusu ve açlığı nasıl hissediyorsa bende sevgi ve başarıya kendimi o kadar aç muhtaç hissediyorum.sevgiye muhtaç birinin başarıya ulaşması nasıl mumkun olabilir ki ,insan mutlu olmadan mutluluk verebilir mi ,sevgi olmadan başarıya ulaşabir mi?
Sevgiyi annemde yarı yamalak bulurken babamım dilinden aşalığıyıcı sözler hiç eksik olmadı.Sen yapamazsın, başarılı olamazsın, elde edemezsin, beceriksizsin, sözleri aklımdan hiç çıkmadı.Bunlar okul yaşamında benim kabusum olarak hep karşıma çıktı.Öğretmenlerimin sordugu soruların cevabını bildiğim halde cevap veremiyordum. Korkuyordum verecegim cevabın yanlışlığından yada sınıf arkadaşlarımın gülüp gececeğinden.İşte güvensizlik o kadar içime işlemiş ki ne kendime güvenim vardı ne de cevaplarıma, böyle büyük sıkıntılar içinde eğitim hayatımı tamamladım.
Okul hayatımdan sonra sevgi’yi damarlarım’da o kadar çok hissettim ki sevgi olmadan başarı’ya ulaşamayacagımı açlığımı yenmeden mutlu olamayacagımı anladım.Evimde bulamadığım sevgiyi dışarıda aradım.Yüzüme gülen saçımı okşayanlarım oldu .Onlardan aldığım sevgi doyurmasa’da biraz olsun açlığımı almıştı.
Geçen zaman içinde başarılı olup ,sevgiye muhtaç çocuklara sevgiyi,Başarıya aç insanları başarılı olmarına yardım etmek onlara bir şeyler yazmak için yemin ettim.Böylece yazarlık hayatına başlamıyı, burada başarılı olmak için çaba göstermeye karar verdim.İlk deneyimim şiir üzerine oldu.şiirler dinleyip yazmak için emek verip çabaladığımda herşeyin yolunda gittiğini gördüm. Güzel ve anlamlı şiirler yazarak sevgiden sonra başarıya ulaşmak için bir adım atmıs oldum.Yazdıgım şiirler güven eksikliğimi alıp söküverdi bir kireci söker gibi.
Dokunmam lazımdı çocuklara onlara sevgiyi aşılamak dünyalarına huzur ve mutluluk katmak gerekiyordu.
İnsana dokunmak zordu nasıl ulaşabilecektim nasıl dokunabilecektim yüreklerine,her çocuk benim yaşadığım hayatı yaşamıyor ki önce dedim kendi kendime benim yaşadıklarımı yaşayanların çogunluk olduguna kanaat getirdim.Hayattan gördüğüm, tecrübe ile öğendiklerimi bir hikaye olarak Doyun Çocuklar Sevgiye Doyun kitabıma aktardım.
İzninizle hikayemden kısa bir yazıyı paylaşmak istiyorum.
Doyun çocuklar, oyuncaklar edinin kendinize.isteyin annenizden babanızdan istemezseniz hiç bir şey alamazsınız.Doyun çocuklar doyun cizgi filmlere, izleyin mavi renklere boyanmış şirin baba yı…
korkutmak istemesede korkutan hayalet casper i uçan bir geminin içinde yol alan ayı yogi amca yı, havuç yiyen tavşanları izleyip gülün gülmek le mutlu olun sevgi ye doyun
Sevgiye doydugunuzda başarıda arkasından bir çorap söküğü gibi gelecektir.
İşte aradığım her şeyi elde etmiştim artık sevgiye aç biri olarak başladığım bir hayatta şiirle tanışmistım.hikayelerimi sevgiye muhtaç olan çocuklara sevgi’yi,basarı’yı elde edemeyen insanları başarılı kılmaya onlara mutlu huzurlu bir dünya yaratmaya çalıştım.
Şiirle açlığımı bastırmamış olsam da doyun çocuklar doyun kitabımla doydum
şimdi ellerinizde olan Mutluluğa Renk Katan Ailenin, Dunya yı Sulayan Çocukları Kitabımı sunarak doyurmak istiyorum
Tags: sevgi
